Niet náár Madrid, maar vía Madrid

Delen:

Samuel Garcia Nelen

Advocaat/associate Samuel Garcia Nelen zou worden gedetacheerd in Madrid, kwam op vakantie bijna vast te zitten in Buenos Aires, maar wist – via Madrid –  toch terug naar Nederland te komen. Hij vraagt zich in deze blog af of de coronacrisis zal leiden tot internationale verbinding of juist een ‘eigen land eerst-mentaliteit’ teweeg zal brengen.

“Begin januari, in het pre-corona tijdperk, begon mijn sabbatical en vertrokken mijn vriendin en ik op een reis van drie maanden. We hoorden daarna wel over het virus, maar we reisden de uitbraak en de maatregelen steeds vooruit. In Argentinië werden we halverwege maart dan toch ingehaald. Opeens gingen de grenzen dicht en werd al het vliegverkeer verboden. Enkele dagen later werd een nationale lockdown afgekondigd. In een restaurant in Buenos Aires genoten we die avond van biefstuk en rode wijn; het voelde als een laatste avondmaal. Vanaf middernacht ging het land op slot.

Ook ons hotel ging dicht, maar wij mochten nog even blijven. Het had wel wat, zo’n hotelquarantaine: een zwembad, een sportschooltje en een dakterras, midden in de Argentijnse zomer, helemaal voor ons alleen. Maar langzaam werd de sfeer bedrukter. Als toeristen uit Europa, het epicentrum van de virusuitbraak, werden we soms met wantrouwen bekeken. We besloten te gaan kijken naar mogelijkheden om thuis te komen.

Wat “thuis” precies betekende, was nog niet eenvoudig. We hadden oorspronkelijk (inmiddels geannuleerde) vliegtickets van Argentinië naar Spanje, waar ik tijdelijk gedetacheerd zou worden op het kantoor van Allen & Overy in Madrid. Dat was op dat moment geen optie, vanwege de noodtoestand die in Spanje was uitgeroepen. Dan toch maar naar Nederland. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. De voor de hand liggende instanties, zoals ambassades en vliegtuigmaatschappijen, bleken overbelast en onbereikbaar.

Uiteindelijk lukte het ons om plekken te bemachtigen op een Spaanse repatriëringsvlucht naar Europa. Naar Madrid, zo wilde het toeval – zijn we er tóch geweest – en daarna direct naar Amsterdam. Bij aankomst op Schiphol voelde we ons op ons gemak, maar ook een tikkeltje teleurgesteld.

Ons huis in Amsterdam hadden we verhuurd (we zouden immers in Madrid gaan wonen), maar we hadden – gezien de vrijheidsbeperkende maatregelen – ook niet zo’n zin om in de stad te verblijven. We hebben uiteindelijk een mooie plek op het platteland gevonden, met veel ruimte. Onze spullen waren al verhuisd naar Madrid, dus ook in Nederland leven we nog uit onze backpack. We hebben maar wat warme kleding gekocht, want met enkel zomerkleding loop je in de Nederlandse lente snel een verkoudheid op, en dat is weer verdacht. We hopen binnenkort alsnog naar Madrid te kunnen gaan.

Vanuit ons tijdelijke onderkomen werk ik nu weer voor ons kantoor in Amsterdam. Dat is wel even anders dan voor mijn vertrek. Maar goed, als een gezondheidscrisis zoals deze zich twintig jaar geleden had voorgedaan, dan had de hele economie stilgelegen. Met de technologie van nu kan in ieder geval een deel van de bedrijven door blijven draaien. Binnen ons kantoor werken nu wereldwijd zo’n 4.000 mensen vanuit huis. Deels waren we het al gewend; met kantoorgenoten in andere landen werkten we al dagelijks “op afstand”.

In de internationale fusie- en overnamemarkt, waarin ik werk, worden de gevolgen van de crisis al gevoeld. Veel ondernemingen zijn bezig met overleven in plaats van investeren. Hoe de toekomst eruitziet, is erg afhankelijk van de ontwikkeling van het virus en de bestrijding daarvan, maar ook van de maatregelen die worden getroffen om de economie te stimuleren.

De belangrijkste economische en politieke vraag is denk ik of deze crisis gaat leiden tot internationale verbinding of nationale afzondering. Globalisering lag al onder vuur, en sinds corona is de “eigen land eerst”-mentaliteit alleen maar verder toegenomen. Grenzen zijn dicht, landen treffen hun eigen (vaak van elkaar verschillende) maatregelen en proberen elkaar af te troeven in de strijd om schaarse beschermingsmaterialen voor de eigen zorgmedewerkers.

Ik ben benieuwd hoe de wereld eruitziet wanneer het stof straks is neergedaald. Veel mensen die de afgelopen jaren na hard werk redelijk op weg waren, moeten nu “terug naar start”. Oxfam waarschuwt dat zonder radicale actie meer dan een half miljard mensen in armoede kunnen geraken als gevolg van de coronacrisis. Dit zou betekenen dat er voor het eerst sinds 1990 een wereldwijde toename is van mensen die leven onder de armoedegrens en dat de strijd tegen armoede zo’n 10 tot 30 jaar terug in de tijd wordt geworpen. Internationale samenwerking en, in ons geval, een pan-Europese oplossing zijn noodzakelijk. Alleen dan kan worden voorkomen dat landen zich van elkaar vervreemden en dat de verschillen tussen arm en rijk verder toenemen. Alleen dan biedt de crisis, naast al het leed, ook veel nieuwe kansen.”

Bekijk alle afleveringen van de (hopelijk zeer tijdelijke) rubriek Coronarecht.

Lees meer over:

Delen:

Het belangrijkste nieuws wekelijks in uw inbox?

Abonneer u op de Mr. nieuwsbrief: elke dinsdag rond de lunch een update van het nieuws van de afgelopen week, de laatste loopbaanwijzigingen en de recentste vacatures. Meld u direct aan en ontvang elke dinsdag de Mr. nieuwsbrief.

Meest gelezen berichten

Van onze kennispartners

Juridische vacatures

Scroll naar boven