Zoals de Griekse filosoof Heraclitus het zo mooi verwoordde: change is the only constant in life. En dat geldt ook voor het recht. De maatschappij en nieuwe jurisprudentie dwingt de wetgever om ons recht steeds weer te updaten.
Ons eeuwenoude faillissementsrecht was toe aan vernieuwing en had een heel programma aan nieuwe wetten nodig: Wetgevingsprogramma Herijking Faillissementsrecht. Daarom hier een kort overzicht van wat het programma inhoudt en de bijbehorende wetten.
- Wet civielrechtelijk bestuursverbod (in 2016 in werking getreden): De curator of het OM kan de civiele rechter verzoeken een bestuurder een bestuursverbod op te leggen van ten hoogste vijf jaar vanwege faillissementsfraude of ander onregelmatigheden voorafgaand aan faillissement.
- Wet herziening strafbaarstelling faillissementsfraude (in 2016 in werking getreden), de overlap van strafrecht en faillissementsrecht: Deze wet regelt opsporing en vervolging ter voorkoming van faillissementsfraude.
- Wet versterking positie curator (in 2017 in werking getreden): Opheldering en verduidelijking van de inlichtingen- en de medewerkingsplichten van de curator.
- Wet modernisering faillissementsprocedure (in 2019 in werking getreden): Deze wet beoogt het versoepelen van de taken van de curator, namelijk het vereffenen en beheren van de boedel. Een verbinding van programma KEI (Kwaliteit en Innovatie Rechtspraak) en digitalisering van de faillissementsprocedures.
- Wet overgang van onderneming in faillissement (lopende): Zou de pre-pack een wettelijke grondslag moeten geven. Veel besproken omdat de wet nog in de maak was ten tijde van de – in de arbeidsrechtpraktijk bekende – Smallsteps-uitspraak.
- Wetsvoorstel homologatie onderhands akkoord (lopende): Een schuldenaar krijgt de mogelijkheid om de schuldeisers een akkoord tot vereffening en sanering van de schulden aan te bieden buiten faillissement. Min of meer een meerpartijenovereenkomst waar ook de tegenstemmende partijen aan gebonden zijn.
