EU & mededingingsrechtadvocaat Roderick Nieuwmeyer werkt als Nederlandse advocaat in Brussel, bij het CMS EU Law Office. Hij heeft het op het moment vooral druk met vragen over staatssteun. “Ontwikkelingen volgen zich snel op, net als onduidelijkheden. We roeien met de juridische riemen die we hebben.” Bericht vanuit een kinderkamer in België.
“In België kijken ze wat meewarig naar Nederland. Nederland lijkt even de weg kwijt. Is niet langer gidsland. Nederland lijkt COVID-19 niet zo serieus te nemen. Qua maatregelen, qua solidariteit en qua realiteit. De dominee preekt, maar geeft zelf niet het goede voorbeeld. En is daarmee gezag kwijt. En een gunfactor, zo die er al was.
België kijkt liever naar zichzelf. En klopt zich op de borst. Natuurlijk, het heeft geen definitieve regering – al bijna een jaar niet – maar een interim-regering. En die doet het verrassend goed. Een oase van rust in een land waar kift regelmatig hoogtij viert. Chaos is uitgebleven. Geen zorgen over snelle uitbreiding van IC-bedden. Maatregelen worden genomen in overleg met experts. En die worden gerespecteerd. Doorgaans.
Bij de noorderburen riepen politici dat de grenzen met buurlanden moesten sluiten. Tot COVID-19 werd vastgesteld in Noord-Brabant. En er nog geen geval was in België. Daarna kwam het verzoek of België Nederlandse IC-patiënten wilde opnemen. Toen riepen diezelfde politici niets meer. België schijnt te hebben geweigerd, overigens.
Uitgestorven supermarkten
In Brussel blijft iedereen binnen. In hoge mate althans. Supermarkten zijn uitgestorven. Een korte rij voor de bakker. Doe-het-zelf-zaken waren tot deze week dicht. Qua infrastructuur maakt de stad een inhaalslag. Zoals zovele Europese hoofdsteden heeft Brussel in de vorige eeuw voorrang aan de auto gegeven. Maar ook hier zitten Groenen inmiddels aan de knoppen. In the age of social distancing zien zij hun kans schoon. Het Brusselse Vondelpark, het Terkamerenbos, is – en blijft – sinds maart gesloten voor auto’s. De gehele historische binnenstad is tot ‘woonerf’ verklaard. Een stille revolutie.
Ook in de straat waar ik op uitkijk is het stil. Behalve om 20.00 uur. Al sinds het begin van de lockdown-light klapt Brussel elke dag voor haar helden in de zorg. Maar ook de postbode kreeg vandaag een extra warm onthaal. Zij houden het land draaiende. En de hoop warm dat het ooit weer goed komt.
Kredietcrisis
Van mij geen heldendaden. Wij blijven ‘in ons kot’. Vanuit daar gaat de advocatuur door. Altijd natuurlijk. In alle crises. In 2008 begon ik in de advocatuur, op 1 september om precies te zijn. In M&A. En op 15 september viel Lehmann Brothers. Een rare tijd om te beginnen. Nu ben ik een stukje verder. En ook nu gaat de advocatuur door. Terwijl cliënten stil staan. Noodgedwongen.
Staatssteun-vragen komen dan al snel om de hoek kijken. Een belangrijke tak van sport voor een advocaat in Brussel. Ontwikkelingen volgen zich ook hierin snel op. En onduidelijkheden uiteraard ook. We roeien met de juridische riemen die we hebben.
Europese top
Ons EU Law Office zit op steenworp afstand van de Europese Commissie. Bij een Europese top voelen wij de spanning regelmatig doorsijpelen in de Brusselse poriën. En bij cruciale ontwikkelingen of onduidelijkheden steken we ons hoofd regelmatig om de hoek bij een Europese kantoorgenoot. Maar iedereen werkt verplicht thuis. Wij dus ook. Dat stukje interactie ontbreekt, maar is niet onoverkomelijk. Samenwerking met kantoorgenoten over de hele wereld lijkt beter te gaan dan ooit. Gisteren nog met zo’n twintig kantoorgenoten uit zeven verschillende landen over staatssteun geadviseerd. Het werkt.
De grote fusiecontrole-zaken gaan ondertussen ook door. In meer of mindere mate. De Europese Commissie heeft wel een praktisch probleem. Er komt niet genoeg feedback uit de markt. Bedrijven hebben het te druk het vege lijf te redden. Een enquête uit Brussel eindigt onderaan de stapel. Dus is ze blij als een onderneming wel de moeite doet.
De post-pandemiemarkt
Fysieke ontmoetingen zitten er nu niet in. Met twaalf man/vrouw voor de camera om de post-pandemiemarkt te bespreken. De CEO legt uit. De Commissie-ambtenaren luisteren aandachtig. En kijken hopelijk aandachtig toe. Gezichtsuitdrukkingen blijven belangrijk. Conference calls gaan definitief tot het verleden behoren. Video conferencering beleeft de definitieve doorbraak.
Ik kijk nog eens goed naar de foto voor bij dit blog. De kinderkamer van de jongste heeft tijdelijk plaatsgemaakt voor dossiers. Misschien moet ik die vrolijke gordijnen maar eens vervangen?
