Door gebrekkige opnametechnieken zijn de opnames van politieverhoren meestal waardeloos. Dat stellen de rechtspsychologen Robert Horselenberg (Universiteit Maastricht), Annelies Vredeveld (Vrije Universiteit) en Peter van Koppen (Universiteit Maastricht en Vrije Universiteit) in een opiniestuk in het Nederlands Juristenblad van 9 december 2016.
“Wij hebben daarvan, net als onze collega-rechtspsychologen, stevig last van als we optreden als getuige-deskundige en daartoe opnames van verhoren moeten bestuderen,” schrijft het drietal. “In veel gevallen heeft het bestuderen van de opnames helemaal geen zin, want het is niet te zien en niet te verstaan.”
De verstaanbaarheid is onder meer slecht omdat de ene verbalisant het proces-verbaal zit uit te tikken terwijl de ander de vragen stelt. “Dat typen is ook een probleem omdat de typende verbalisant bezig is met de vroeg hoe hij het proces-verbaal moet formuleren. Als de verhorende verbalisant zich alleen druk maakt over de volgende vraag, let niemand meer op wat de verhoorde zegt.” Een nuttig remedie kan zijn om typen in de verhoorkamer te verbieden, stelt het drietal voor. “Het levert betere verhoren op en het kost aanzienlijk minder tijd als één verbalisant op basis van de opname achteraf het proces-verbaal maakt.”
Ook de beeldopnamen van politieverhoren zijn van belabberde kwaliteit, schrijven de drie. Dat komt onder meer doordat het negen jaar oude systeem van audiovisuele registratie (AVR) kampt met een ‘beeldresolutie uit het jaar nul’. De politie wil het AVR-systeem vervangen, maar bekommert zich daarbij niet om een betere kwaliteit, menen de schrijvers. “Een paar lichte aanpassingen met behoud van de oude geluid- en beeldkwaliteit en, hopla, de politie is weer klaar.”
