Het rapport ‘Dit is een advocaat’ wordt voorlopig niet officieel gepubliceerd. Na een kritisch advies van de Raad van Advies van de Advocatenorde zal de verantwoordelijke commissie nagaan in hoeverre het wenselijk is het rapport aan te passen aan deze kritiek.
Dit kwam vorige week naar voren tijdens de vergadering van het College van Afgevaardigden. Aanvankelijk was het de bedoeling om het rapport ‘Dit is een advocaat’ op de website van de Advocatenorde te publiceren. Dat gaat voorlopig nu niet door. Het rapport is bedoeld als een antwoord op een van de constateringen van oud-AFM topman Docters van Leeuwen die de advocatuur suggereerde ook eens zelf onderling zich te beraden over de vraag wat nu precies de kernkwaliteiten van het beroep van advocaat zijn. Daardoor zou de advocatuur beter in staat zijn weerstand te bieden tegen de toenemende roep om een beter toezicht op die advocatuur.
In juni werd het rapport al toegezonden aan het College van Afgevaardigden. In de vergadering van vorige week stond de advisering door de Raad van Advies op de agenda. De Raad is niet mals met zijn kritiek. Zo wordt het rapport als te defensief omschreven en geeft het volgens de Raad onvoldoende antwoord op de toekomstige uitdagingen waarvoor de advocatuur zich gesteld ziet. Volgens de Raad zou een diepgaande discussie over met name verschoningsrecht en geheimhoudingsplicht een goed uitgangspunt zijn voor een verdere aanscherping van het rapport.
Tijdens de Collegevergadering vorige week bleek dat het College grote bezwaren had tegen het ongewijzigd publiceren van het rapport. Namens de fractie Zeeland-West-Brabant betoogde Rikkert Hoekstra dat van een dergelijke publicatie een ‘canoniserende’ werking zou uitgaan. Desgevraagd zegt hij: “Je kunt wel honderd keer zeggen dat het een discussiestuk is, maar als je dit als Orde op je website zet, is het daarmee een stuk van de Orde en voor je het weet is dit het standpunt van de Orde.”
Volgens Hoekstra ziet de commissie de advocaat veel te veel als een soort bemiddelaar tussen de rechtstaat en de rechtszoekende. “Het gaat er om dat er meer de nadruk op de ‘kroonjuwelen’ komt te liggen: het verschoningsrecht, de geheimhoudingsplicht, de onafhankelijkheid. Dat maakt de advocaat tot een uniek persoon.”
Een andere opposant, Frank Delissen (Gelderland), was teleurgesteld dat het rapport zo weinig bevlogen en enthousiasmerend was. “Met mijn inbreng heb ik verder duidelijk proberen te maken dat dit niet als hét antwoord van de advocatuur op de aanbeveling van Docters van Leeuwen mocht worden gezien. Ik hoop dan ook van harte dat de commissie deze kritiek ter harte zal nemen en het rapport op deze punten aan zal passen.”
Of dat het geval is, valt nog te bezien. Namens de commissie zegt de Haagse deken Ernst van Win dat het nooit de intentie is geweest om een finaal statement op tafel te leggen dat door de hele advocatuur gedeeld zou kunnen worden: “Wij hebben geprobeerd om een visie te ontwikkelen, vanuit diverse invalshoeken gevoed. Dat heeft tot dit rapport geleid. Natuurlijk nemen we de opmerkingen serieus en binnenkort gaan we er eens rustig naar kijken. Ik verwacht overigens geen al te ingrijpende aanpassingen. De discussie binnen de advocatuur moet nog gevoerd worden. Dit rapport is slechts een handreiking daarvoor.”
