Tien sekswerkers hebben deze week ieder een letter van het woord ‘protection’ laten tatoeëren. Daarmee vragen ze aandacht voor het geweld en ongelijkheid waarmee ze worden geconfronteerd. Dinsdag 2 juni is de Internationale Dag van de Sekswerker.
Sekswerkers krijgen niet de gelijke behandeling en zelfde bescherming als anderen, maar krijgen in plaats daarvan toenemend te maken met een afname van werkplekken, onmogelijke regelgeving, repressie, registratie en criminalisering. Dit maakt sekswerkers juist meer kwetsbaar voor discriminatie, geweld en uitbuiting. Dat stelt Human Rights Tattoo, die samen met Door2Door en tattooshop INKtramuraal deze campagne heeft opgezet.
Arbeidsrechten
“Dit terwijl gezaghebbende organisaties zoals Amnesty International, WHO en Human Rights Watch overheden juist oproepen om sekswerk te decriminaliseren”, zegt Sander van Bussel van Human Rights Tattoo. “Dit wil zeggen: het afschaffen van extra wetten en regelgeving die speciaal voor sekswerkers worden opgetuigd, maar ervoor zorgen dat sekswerkers vallen onder voor iedereen geldende arbeidsrechten en bescherming tegen bijvoorbeeld zedenmisdrijven en mensenhandel en veilig toegang hebben tot de politie en hulpverlening wanneer dat nodig is.”
Geen compensatie
Volgens Van Bussel is deze ongelijke behandeling door de Nederlandse overheid is in de coronacrisis ‘heel pijnlijk duidelijk geworden’. “In tegenstelling tot andere contactberoepen die met voorzorgsmaatregelen wel weer aan de slag kunnen, mogen sekswerkers op zijn vroegst 1 september pas weer aan het werk. En hoewel het hen vanwege de maatregelen verboden wordt hun eigen brood te verdienen, worden verreweg de meeste sekswerkers uitgesloten van de ingerichte financiële compensatiemaatregelen waardoor sekswerkers en hun gezinnen in acute nood zijn geraakt.” Sekswerkers en belangenbehartigers stuurden hierover onlangs een brandbrief naar de overheid.
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens
Om hun eisen kracht bij te zetten, hebben tien sekswerkers het woord ‘protection’ uit artikel 23 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens op hun lichaam laten tatoeëren. Zij verbinden zich daarin aan een keten van 6773 dragers van zo’n Human Rights Tattoo die zo wereldwijd aandacht vragen voor de universele mensenrechten.