De wetgever bedoelt het allemaal goed, maar zadelt de samenleving te vaak op met wetten die lastig uitvoerbaar zijn. Dat was donderdag 24 september de grote lijn van het minicongres De Juridische Wereld aan het Woord, over flexwerken, gegevensbescherming en de stille doorstart.
Want neem nu de Wet Werk en Zekerheid, onder meer bedoeld om de kans op een vaste baan te vergroten. Voordat de wet op 1 juli van kracht werd, loosden veel grote bedrijven hun flexwerkers nog snel even, om te voorkomen dat ze die tijdelijke arbeidskrachten in vaste dienst moesten nemen. Nu de wet er is, werkt ze vaak averechts, zei vice-president Sonja Schasfoort van USG Professionals. “De transitievergoeding maakt het proces complexer.” Op een vraag van gespreksleider Joost Karhof of het nu makkelijker is om van een werknemer af te komen, antwoordde Schasfoort: “Nee. De eisen aan de dossieropbouw zijn strikter.” De wet, vindt Schasfoort, slaat de plank volledig mis. Opnieuw naar de tekentafel dus.”
“Maar helpt de wet wel meer werknemers aan vast werk?” vroeg Karhof aan advocaat Sjakko van Raaijen van Okkerse en Schop Advocaten. “Nee,” was het antwoord. “Na twee jaar werken krijg je het advies om elders te gaan kijken.” Hij wees verder op de uitgebreide beroepsmogelijkheden in de ontslagprocedure waardoor het langer duurt voordat er duidelijkheid komt. “Beide partijen verkeren dus langer in onzekerheid. En stel nu dat het gerechtshof een ontslag terugdraait. De werknemer terug laten komen is lastig, daar is de organisatie niet op ingericht.” En dus? vroeg Karhof. “En dus zal er onderhandeld moeten worden, en wordt het weer duurder.”
Een extra complicatie, stelde Schasfoort, is dat de werknemer twee weken bedenktijd krijgt bij het al of niet akkoord gaan met ontslag. “Het is in die tijd onduidelijk of je een deal hebt of niet. Dat maakt het weer duurder.” Toen Karhof vroeg of er iemand iets positiefs kon zeggen over de wet, stak alleen Van Raaijen zijn vinger op: “Het levert werk op voor de beroepsgroep.”
Een ander hoofdpijndossier is de gewijzigde Wet Bescherming Persoonsgegevens die op 1 januari van kracht moet zijn. Het College Bescherming Persoonsgegevens (CPB) mag sneller boetes opleggen die kunnen oplopen tot 810.000 euro. Datalekken moeten gemeld worden aan het CPB. Als een bedrijf anderen inschakelt, moet het erop toezien dat die zich ook de privacywet houden. Daarbovenop komt er waarschijnlijk nog nieuwe Europese wetgeving over wat je wel of niet mag doen met data.
Na het vernemen van dit wetgevingsgeweld zat de schrik er goed in bij de zaal. Je zal maar eventjes een boete van 810.000 euro moeten betalen omdat er een hacker in je bestanden heeft gerommeld, hoorde je de zaal denken. Een ondernemer zei: “Je zadelt ondernemers op met een grote opdracht.” Een andere aanwezige hekelde de bemoeizucht vanuit Europa: “Denk na voordat je iets doet. Niemand is verplicht op Facebook te gaan. En daar gaat Europa zich mee bemoeien?”
Het weerwoord kwam van Europarlementariër Judith Sargentini (GroenLinks). Ze verwees naar de affaire rond de gehackte Canadese overspelsite Ashley Madison, waar een datalek desastreuze gevolgen had, inclusief zelfmoorden door ontmaskerde vreemdgangers. Over de boetes zei Sargentini: “Ik begrijp niet dat jullie daar zo op focussen. Nu is voor iedereen duidelijk dat bedrijven risico’s lopen als ze met gegevens iets doen wat niet mag.”
Minder omstreden is de aangekondigde wetgeving die een stille doorstart (ook bekend als pre pack) faciliteert. Die wet is niet veel meer dan codificatie van de huidige juridische werkelijkheid, nu 9 van de 11 rechtbanken deze constructie al toestaan. Toch zette de zaal een aantal kanttekeningen bij de constructie waarbij de rechtbank en de curator, buiten het zicht van schuldeisers, werknemers, leveranciers en concurrenten, een doorstart mogelijk maken. Wie garandeert dat het eerlijk gaat? Hoe weet je dat het bedrijf op deze manier het meest opbrengt?
Het zal geen verbazing wekken dat insolventiejurist Nicolaes Tollenaar van Resor N.V. zich opstelde als een ware evangelist van de pre pack. Tollenaar heeft immers de constructie vanuit het Verenigd Koninkrijk in Nederland geïntroduceerd. “Fraude, achterkamertjes, allemaal niets van gebleken,” stelde hij.
Fijn dat er ook goed nieuws was op een middag vol juridisch onheil.
Het evenement De Juridische Wereld aan het Woord is een initiatief van USG Legal en Okkerse & Schop Advocaten. De muzikale omlijsting in het Rechthuis in Muiderberg werd verzorgd door singer-songwriter Irene Mardi.
