Van reces naar tentamenstress

Terwijl ik achter mijn laptop kruip om dit blog te schrijven, werp ik een blik op mijn bureau. De stapels met wetboeken, los fladderende papieren en een half opgedronken mok met koud geworden koffie geven weinig blijk van enige ordelijkheid in mijn studeerkamer. Dit Jan Steenachtige tafereel vertoont veel gelijkenis met de chaos in mijn hoofd. Na ruim twee weken niet bezig te zijn geweest met kritische cliënten of de tijdrovende beroepsopleiding, was het moment nu écht daar. Het moment om de draad weer op te pakken.

Normaliter ga ik na mijn vakantie vol energie en goede moed weer aan de slag op kantoor, maar dit keer heerst er de nodige spanning en stress. Het voelt alsof een donkere wolk onopgemerkt mijn gedachten is binnengedreven. De voorspellingen voor de komende dagen: een zeer grote kans op neerslachtigheid. Aan dit sombere vooruitzicht kan maar één oorzaak ten grondslag liggen, tentamens. Over slechts een week zit ik als eind tweedejaars nog éénmaal in de IWO tentamenhallen van de UvA om mijn laatste tentamens te maken. De conclusie is dat het gelukzalige gevoel van de vakantie plaats heeft gemaakt voor de wederkerende tentamenstress.

Vaak vraag ik mij af waarom ik zo vatbaar ben voor deze vorm van druk. Waarom blijf ik de lat steeds zo hoog leggen? Mijn perfectionisme drijft mij soms tot waanzin, maar wellicht is mijn streven hiernaar niet eens zo opmerkelijk. Kijk bijvoorbeeld eens naar onze maatschappij, de kranten staan vol met artikelen over kinderen en jongvolwassenen die steeds meer druk ervaren om te presteren en om aan een perfect plaatje te voldoen. Mijn eigen gedachten en de krantenartikelen zijn niet de enige plaatsen waar de woorden stress en druk regelmatig te vinden zijn. Steeds vaker bespeur ik bij mijn collega’s en confrères dat de druk om te presteren zowel op kantoor als op de beroepsopleiding een grote rol speelt. De advocaat-stagiaires van deze generatie lijken niet buiten schot te blijven.

Overmatige blootstelling aan stress kan leiden tot allerlei nare klachten, het wordt immers niet voor niets een sluipmoordenaar genoemd. Wellicht is het verstandig om de situatie waarin ik mij bevind te relativeren. Ik kan namelijk zeggen dat dit mijn laatste tentamens zijn van de gehele beroepsopleiding. Valt daar dan niet wat voor te zeggen? Ik denk van wel, maar echte opluchting zal ik, hopelijk over maar liefst tien weken ervaren. Dat is namelijk het moment suprême, het moment waarop de uitslag bekend is.

Wat ik in de tussentijd ga doen? Ik leg de losfladderende papieren op een geordende stapel. De wetboeken verdwijnen voor nu even in de kast. Mijn koud geworden koffie spoel ik door de gootsteen en hiervoor komt een warme kop in de plaats. Ik haal een paar keer diep adem en spreek mijzelf geruststellend toe, ach het zijn toch maar mijn laatste tentamens.

Delen:

Het belangrijkste nieuws wekelijks in uw inbox?

Abonneer u op de Mr. nieuwsbrief: elke dinsdag rond de lunch een update van het nieuws van de afgelopen week, de laatste loopbaanwijzigingen en de recentste vacatures. Meld u direct aan en ontvang elke dinsdag de Mr. nieuwsbrief.

Meest gelezen berichten

Van onze kennispartners

Juridische vacatures

Ook interessant:

Scroll naar boven