Een werknemer had zich gedurende 21 maanden ziek gemeld voor eigen werk en kreeg in die periode zijn salaris doorbetaald. Hij verzweeg bewust dat hij tegen betaling ander passend werk verrichtte. Hierom is hij op staande voet ontslagen en moet 36.000 euro terugbetalen.
De werknemer is werkzaam in het onderwijs als aardrijkskundedocent. Binnen de vakgroep bestaan sinds begin 2018 samenwerkingsproblemen. De werknemer meldt zich daarom in april 2018 ziek. Enkele maanden later sluit de werknemer een arbeidsovereenkomst met een andere school en gaat daar ook aan de slag als aardrijkskundedocent. De werkgever is hier niet van op de hoogte en betaalt het salaris door tijdens zijn ziekte.
Wanneer een werknemer ziek is en onduidelijk is hoe lang dit gaat duren, wordt er een re-integratietraject gestart. Gedurende dit traject zorgt de werkgever samen met de zieke werknemer ervoor dat hij zo snel mogelijk weer kan werken. Ook voor deze zieke werknemer was er een re-integratietraject gestart. Toen partijen aan het onderhandelen waren over oplossingsrichtingen (zoals terugkeer), zijn de nevenwerkzaamheden van de werknemer door een UWV-rapport aan het licht gekomen. De werknemer wordt op staande voet ontslagen.
Misbruik
Het wordt de werknemer verweten dat hij door het verzwijgen van zijn nieuwe aanstelling misbruik heeft gemaakt van salarisdoorbetaling tijdens ziekte en re-integratie. De werkgever eist het doorbetaalde salaris en de gemaakte kosten voor de re-integratie terug. Volgens de werknemer heeft de werkgever geen recht op de geëiste terugbetalingen, omdat het onvergelijkbaar werk is en niet aangemerkt kan worden als passende arbeid. Hij werkt namelijk bij zijn nieuwe werk niet binnen een vakgroep. Daarnaast zou hij dit hebben vermeld bij de bedrijfsarts.
De kantonrechter oordeelt dat zijn nieuwe werk wel aangemerkt kan worden als passende arbeid. Ondanks de kleine verschillen, komen beide functies inhoudelijk op hetzelfde neer. In het kader van goed werknemerschap, had de werknemer de nieuwe aanstelling moeten aankondigen bij de werkgever. Dat de bedrijfsarts hier wel van op de hoogte was, maakt dit oordeel niet anders. Daarnaast heeft een bedrijfsarts geheimhoudingsplicht. Van de werkgever kan redelijkerwijze niet worden verlangd de arbeidsovereenkomst voort te zetten. De werknemer wordt veroordeeld tot het terugbetalen van 36.000 euro, bestaande uit het doorbetaalde loon, re-integratiekosten en de juridische kosten.
