De Advocatenorde heeft eind vorig jaar een alternatief wetsvoorstel voor een nieuwe Advocatenwet gestuurd naar staatssecretaris Teeven van Veiligheid en Justitie. Het gaat hierbij met name om nieuwe voorstellen op het gebied van het toezicht. De hoop is dat door dit initiatief de vastgelopen discussie over dit onderwerp tussen departement en Orde weer vlot kan worden getrokken. Volgens de Orde zijn er in het eigen voorstel een aantal duidelijke concessies gedaan om dit te bewerkstelligen. Belangrijk voorbeeld hiervan is de benoeming van de stelseltoezichthouder per Koninklijk Besluit.
De Orde gaat hier nu toch mee akkoord op voorwaarde dat er wel sprake is van een voordracht waarbij een aantal Hoge Colleges van Staat is betrokken. De Orde stelt verder voor dat de minister alleen achteraf bepaalde regelgeving kan vernietigen in plaats van dat deze vooraf ter goedkeuring moet worden voorgelegd. Nadrukkelijk wordt door de Orde gesteld dat het hier gaat om een zogenoemd ‘work in progress’ dat wil zeggen dat over een aantal onderdelen van het alternatieve wetsvoorstel de uiteindelijke gedachten nog gevormd moeten worden, mede in overleg met de eigen achterban. De Orde lijkt met deze formulering duidelijk te willen maken dat weliswaar een poging wordt gewaagd de grimmige sfeer tussen de betrokken partijen wat te verbeteren, maar tegelijkertijd zowel naar ministerie als naar achterban de indruk niet wil wekken dat dit voorstel de ultieme handreiking is.
Eind oktober had de Orde een voorstel gedaan aan Teeven om gedurende een periode van drie jaar te bewijzen dat het door de Orde voorgestane systeem van toezicht, in belangrijke mate gebaseerd op de voorstellen die destijds door de commissie Docters van Leeuwen zijn gedaan, goed zou kunnen werken. Hierop is door Teeven zeer afhoudend gereageerd, hetgeen de sfeer tussen beide partijen zeker geen goed heeft gedaan. De Orde schreef Teeven half november daarop een vrij pittige brief waarin termen als ‘onaanvaardbaar’ werden gebruikt. Kort samengevat zijn de hoofdbezwaren van de Orde tegen de voorstellen van Teeven de te grote betrokkenheid van de overheid bij de inrichting van het toezicht op de advocatuur en de dreigende ontmanteling van de dekenale functie. Ook de dreigende erosie van het beroepsgeheim en het verschoningsrecht baart de Orde grote zorgen.
Dat de sfeer tussen beide partijen niet optimaal meer is te noemen bleek ook het feit dat bij de meest recente vergadering van het College van Afgevaardigden van de Orde, eind november vorig jaar, in tegenstelling tot de gegroeide praktijk, geen vertegenwoordigers van het ministerie welkom waren. Dat geldt overigens ook voor het Advocatenblad en Mr., twee media die eveneens niet mochten komen. Hoewel de vergaderingen van het College formeel niet openbaar zijn, was het een gegroeide praktijk dat zowel het ministerie van Veiligheid en Justitie als geselecteerde persvertegenwoordigers werden uitgenodigd. Het is opmerkelijk en illustratief voor de gespannen verhoudingen tussen Orde en Ministerie dat het College dus de deuren sloot voor buitenstaanders, terwijl de nieuwe Advocatenwet juist voorziet in openbaarheid voor een ieder.
