Volgens de adviescommissie, ingesteld door de rechtbankpresident, heeft Van der Winkel de berisping op goede gronden gegeven. Daarna heeft Van der Winkel de berisping gehandhaafd. Van Waterschoot gaat niet in beroep tegen dit besluit.
Van der Winkel meent dat Van Waterschoot met haar opiniërende bijdrage van 25 november 2022 op LinkedIn de rechterlijke vrijheid van meningsuiting heeft overschreden. Van Waterschoot schrijft in die publicatie: “Het zijn de overheid en de familierechtspraak die in het huidige systeem door het frame vechtscheiding, het niet doen van deugdelijk feitenonderzoek en bij dwingende controle door een (ex-)partner onmiddellijk doorverwijzen naar mediation, een ernstige vorm van eenzijdig geweld tegen vrouwen en kinderen laten voortduren en zelfs faciliteren.” Bij deze bijdrage staat vermeld dat Van Waterschoot senior rechter is en dat haar bijdragen op LinkedIn op persoonlijke titel zijn.
Onvoldoende onafhankelijk
Van Waterschoot heeft al langer kritiek op de familierechtspraak in Nederland. Die is naar haar mening onvoldoende onafhankelijk van de uitvoerende macht, omdat familierechters bij conflictscheidingen onder de vlag van ‘Scheiden zonder Schade’ samenwerken met het ministerie van VWS en Justitie en Veiligheid.
Van der Winkel is van mening dat de publicatie van Van Waterschoot op LinkedIn “in de gegeven omstandigheden” niet los kan worden gezien van haar ambt van senior rechter en dat ze daarmee ernstig nadeel heeft toegebracht aan het vertrouwen in de rechtspraak.
Van Waterschoot gaat niet in beroep omdat ze dat verspilling van belastinggeld vindt. “Ik houd liever een normaal collegiaal gesprek en een constructieve juridische dialoog over de inhoud.” Daarvoor ziet Van Waterschoot nog steeds mogelijkheden: “De SRR biedt de cursus ‘EVRM in het familierecht, toegepast’ aan. En raadsheer Martin Kuijer (Hoge Raad) zal aan collega’s een cursus over het EVRM geven. Ik neem aan dat in deze cursussen de arresten van het EHRM over huiselijk geweld en de schending van de artikelen 3 en 8 EVRM in relatie tot het Verdrag van Istanboel, worden besproken.”
Verdrag van Istanboel
Ook hoopt ze dat in de genoemde cursussen wordt ingegaan op de plicht tot toepassing van het Verdrag van Istanboel en ook op de vraag in hoeverre de Nederlandse praktijk hiermee in overeenstemming is. “Dit Verdrag bepaalt dat bij bepaalde vormen van psychisch en fysiek geweld, mediation contrageïndiceerd is en dat slachtoffers, onder wie vooral ook kinderen, veiligheid en bescherming moet worden geboden. Dit lijkt mij een verdragsverplichting die ook in onze democratische rechtsorde geldt.”
Ze noemt een dialoog hierover van groot maatschappelijk belang en verwijst daarbij onder meer naar de steunbetuigingen die ze via LinkedIn heeft ontvangen van deskundigen als Emma Katz (Durham University), Sander van Arum (systeemtherapeut), Ine Avontuur (advocaat bij Avontuur & Czarnota Familierecht) en Ester Wijnen (auteur over partnergeweld).
In februari van dit jaar deed Van Waterschoot een klokkenluidersmelding omdat ze zich monddood gemaakt voelt. Van der Winkel verwees haar door naar de procureur-generaal bij de Hoge Raad, Edwin Bleichrodt. Die liet eerder weten geen onderzoek naar de melding te doen omdat de familierechter al onderwerp is van reflectie. Van Waterschoot heeft nu aan de PG gevraagd of hij kan aangeven of in de onderzoeken waar hij naar verwijst ook de door haar genoemde schendingen van kernwaarden van de rechtsstaat worden onderzocht. Ze heeft daarop nog geen antwoord gekregen.
