Eind september heeft Jos B. in de zaak Nicky Verstappen voor het eerst sinds zijn arrestatie in 2018, een verklaring afgelegd in de vorm van een eerder opgenomen video. Jos B. wordt verdacht van het ontvoeren, misbruiken en doden van Nicky. Hoe betrouwbaar is zijn verklaring?
B. verklaart dat zijn aandacht tijdens een plaspauze op de Brunssumerheide wordt getrokken door “iets in de verte.” Als B. die plek nadert, ziet hij iets liggen: “Het was een kind.” B. heeft naar eigen zeggen het lichaam aangeraakt om de kleding van Nicky te corrigeren en te luisteren of er nog een hartslag was. Nicky was echter al overleden.
Jos B. beroept zich tijdens de inhoudelijke behandeling voortdurend op zijn zwijgrecht. Aangezien het om verdenkingen van misdrijven gaat die in 1998 zouden zijn gepleegd, is dat juridisch gezien goed verklaarbaar. Immers, het geheugen kan bedrieglijk werken en elke verklaring die later onjuist blijkt te zijn kan de verdachte worden aangerekend. De andere kant van de medaille is wel dat bij een veroordeling van B. zijn zwijgen hem óók kan worden aangerekend.
Vraagtekens
Er zijn vraagtekens te plaatsen bij de (video)verklaring van B. De DNA-sporen van B. op het lichaam en de kleding van Nicky kunnen inderdaad voortkomen uit de aanrakingen van B. bij de vondst van Nicky. Het verklaart evenwel niet zijn twintig DNA-sporen op en in de onderbroek van Nicky, waarvan achttien vermoedelijke speekselsporen. Door het OM werd een 3D-model van de onderbroek getoond waarop voornamelijk DNA op de tailleband en rond het kruis aan de binnenzijde was te zien. Voor deze sporen heeft B. geen verklaring. Volgens de advocaat van B., Gerald Roethof, is deze presentatie geen juiste weergave van de feiten. Zo zouden er door de toenmalige werkwijze in 1998 mogelijk via contaminatie ook latere sporen op de kleding zijn gekomen, zoals een spoor van een medewerker van het NFI. Jos B. verklaart opnieuw niet meer dan dat hij het lichaam van Nicky heeft aangeraakt voor de hartslag en de kledingcorrectie.
Ook de verklaring omtrent zijn getrokken aandacht door “iets in de verte”, waarna hij het lichaam van Nicky aantrof, roept vragen op. Het zou volgens B. om een afstand van ongeveer dertig meter gaan. Wat precies zijn aandacht trok, verklaart B. niet. Volgens het OM kan de aandacht van B. onmogelijk op “iets” gevallen zijn. Het OM maakt daarbij gebruik van een foto uit 1998 waarbij de vindplaats van Nicky te zien is. Het lichaam lag ongeveer vier meter achter een afrastering in een dennenbomenperceel. Wie goed kijkt, ziet met vrij grote moeite de rode onderbroek van Nicky liggen. De positie van B. ten opzichte van Nicky was volgens het OM echter ruim zeventig meter. Opvallend: B. heeft niet verklaard dat Nicky’s lichaam, maar “iets” zijn aandacht trok. Wat dat “iets” was, verklaart B. dan weer niet.
Het is nog maar zeer de vraag of er genoeg bewijs voorhanden is om B. voor alle aanklachten te veroordelen. Veel vragen blijven vooralsnog onbeantwoord waarbij geldt: “In dubio pro reo”.
