Van sterrenbeeld ben ik Weegschaal. Geboren op 30 september in het Jaar van de Haan. Nu hecht ik weinig waarde aan horoscopen, maar zoals de natuurkundige Niels Bohr zei: ‘Natuurlijk geloof ik niet in hoefijzers boven de deur, maar men heeft mij verzekerd dat hoefijzers ook werken, zelfs als men niet meer in hen gelooft.’
‘Recruiters zijn per definitie goede weegschalen.’
Ik ben dus weegschaal. En nu denk ik dat recruiters uitermate goede weegschalen zijn. Of dat andersom ook zo geldt weet ik niet. Dat laat ik aan anderen over. Maar recruiters zijn dus per definitie goede weegschalen. Altijd op zoek naar de balans. Die ze echter nooit bereiken.
Geen glazen bol
Ons vak wordt gekenmerkt door een nooit aflatende disbalans. Of het werven is lastig, of het selecteren. Zelden tot nooit zijn beide eenvoudig. Laten we eens kijken naar de huidige arbeidsmarkt. Er is momenteel (zeer) veel vraag naar arbeid. Het aanbod is laag, mede door de vergrijzing, maar ook vanwege een lage instroom. Dubbelop problemen, met een overspannen arbeidsmarkt als resultaat.
Gaat dit de komende jaren veranderen? Ik heb geen glazen bol en doe niet aan kaartleggen. Maar kenners stellen dat dit zeker tot 2030 niet verandert. Een nieuwe kredietcrisis, klappende internetbubbel, of nog heftigere coronavariant kan dit alles natuurlijk in de war schoppen. Maar als recruiter kijk je dan toch vooral naar de cijfers. Terug naar de schaarste. Een tekort aan mensen. Werven is dan cruciaal, waar selecteren bijna overbodig wordt. De recruitment-balans slaat door naar links.
