Mr. van de week is Jasper Keizer, letselschadeadvocaat bij SAP Advocaten. Namens een cliënte diende hij tegen Nationale Nederlanden een klacht in bij de Autoriteit Persoonsgegevens. De verzekeraar verdenkt Keizers cliënt van fraude, en probeert dat aan te tonen door het inzetten van particuliere rechercheurs.
Uw cliënte, een 36-jarige dierenarts, raakte gewond bij een auto-ongeluk en zegt nog maar twintig uur per maand te kunnen werken. Nationale Nederlanden erkent de aansprakelijkheid als de schadeverzekeraar van de veroorzaker. Bij schadeclaims van meer dan een half miljoen euro volgt standaard een fraude-onderzoek, zegt de verzekeraar. Verzekeraars lijden jaarlijks 900 miljoen euro schade door fraude. Begrijpelijk dat ze er bovenop zitten?
Uiteraard moet fraude aangepakt worden. Niet alleen omdat ‘wij’ als premiebetalers de dupe worden van fraude, maar ook omdat onschuldige slachtoffers kennelijk op voorhand als fraudeur worden beschouwd. Als je ieder slachtoffer met een vordering van meer dan een half miljoen door je controlesysteem haalt, dan beschouw je die slachtoffers kennelijk bij voorbaat als potentiele fraudeurs. Dat lijkt mij geen gezonde mindset. Als ik zelf overigens reden zou hebben om te twijfelen aan de oprechtheid van mijn cliënt, dan was ik al lang met haar zaak gestopt.
Waar ligt volgens u de grens bij dergelijke inbreuken in de privacy?
Die grens is duidelijk. Je zult als verzekeraar bij twijfel eerst het contact moeten aangaan met het slachtoffer, en je twijfel ook met hem of haar bespreken. Pas als daarna nog een redelijke en gerechtvaardigde verdenking van verzekeringsfraude blijft bestaan, mag je verder onderzoeken zware onderzoeksmethoden gebruiken. Niet eerder. Begrippen als proportionaliteit en subsidiariteit zijn ook hier beslissend.
Het gerechtshof heeft geoordeeld dat Nationale Nederlanden te ver is gegaan met het observeren van uw cliënte en het onderzoeken van haar Facebookpagina zonder in overleg te gaan over hun verdenkingen. Toch gaat de verzekeraar door met de observaties.
Dat Nationale Nederlanden toch blijft graven toont aan dat ze eigenlijk lak hebben aan het oordeel van het gerechtshof. Dat is natuurlijk bijzonder kwalijk. Kennelijk heeft iemand bij NN zich vastgebeten in deze zaak, en weigeren ze te geloven dat wat mijn cliënte vertelt ook waar kan zijn.
Wat kan uw cliënte verwachten van de Autoriteit Persoonsgegevens?
Ik hoop en verwacht dat de Autoriteit zich ook uitspreekt over de vraag onder welke omstandigheden een deskonderzoek (controleren interne systemen op eerdere schademeldingen) kan en mag worden uitgevoerd, en onder welke omstandigheden algemeen toegankelijke internetbronnen zoals Facebook wel of niet door verzekeraars en hun schadebehandelaars gecontroleerd mogen worden. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat dat laatste aan de orde van de dag is.
Als u het voor het zeggen had dan?
Dan zou ik persoonlijk contact verplichten tussen het slachtoffer en diegene die bij de verzekeraar over het dossier beslist. Verzekeraars werken nu bijna zonder uitzondering met een binnen- en buitendienst. Het slachtoffer ziet alleen de buitendienst, terwijl de binnendienst vaak beslist. Ik zou verzekeraars duidelijk maken dat persoonlijk contact en aandacht essentieel is, en dat je letselschadezaken niet met (nog) minder personeel op verantwoorde wijze kan behandelen.
Wat is het hoogtepunt in uw juridische carrière?
Dat ik aan de zaak Davelaar/Allspan (zelfstandig ondernemer kan ook onder bescherming 7:658 lid 4 BW vallen, NJ 2014/414) heb mogen meewerken, waarbij wij die zaak voor Peter Davelaar na een jarenlange juridische strijd een mooie en bevredigende regeling hebben bereikt.
Wat of wie is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
Lindenbergh, Hartlief en Akkermans zijn de hoogleraren die voor mijn vakgebied het meest invloedrijk en richtinggevend zijn.
Welke juridische website raadpleegt u vaak?
Dat zijn voornamelijk de websites met rechtspraak en juridische literatuur, zoals rechtspraak.nl of letselschademagazine.nl.
Welk boek las u het laatst?
‘Meneer M’ van Herman Koch. Een boek over een bovenbuurman die zijn benedenbuurman (een erkend schrijver) schaduwt. Ik heb kennelijk iets met het onderwerp privacy…..
Met wie zou u een gevangeniscel willen delen?
Ik denk dat ik van mijn vriendin “mijn vriendin” moet noemen.
