Er gold een overgangsperiode van twee jaar voor een aantal bepalingen van de al eerder gesloten franchiseovereenkomsten. Daarbij gaat het onder andere om de bepalingen over goodwill, concurrentiebedingen en het instemmingsvereiste. Nu we anderhalf jaar verder zijn, betekent dit dat de overgangsperiode bijna ten einde loopt. Daarmee begint ook de tijd te dringen voor franchisegevers om actie te ondernemen en hun bestaande franchiseovereenkomsten aan te passen naar de verplichtingen die volgen uit de Wet Franchise, voor zover zij dat nog niet hebben gedaan.
Franchise en inwerkingtreding Wet franchise
Artikel 7:911 BW geeft een begripsbepaling van ‘franchise’. Bij franchise heeft een franchisegever een formule ontwikkeld. Hierbij zijn bedrijfsgeheimen en intellectuele eigendomsrechten van groot belang, waardoor deze zo goed mogelijk moeten worden beschermd. Daarbij valt een verschil te maken tussen soft franchise en hard franchise. Bij soft franchise heeft de franchisenemer binnen de franchiseformule veel vrijheid om zijn activiteiten zelf in te vullen. Bij hard franchise heeft de franchisenemer die vrijheid meestal niet. Tot de invoering van de Wet franchise, kende de franchiseconstructie geen wettelijke basis. Franchisegevers hadden daardoor de mogelijkheid om franchiseovereenkomsten aan franchisenemers voor te leggen die mogelijk erg nadelig waren voor deze franchisenemers.
De Wet franchise moet deze ongelijkheid (grotendeels) weg gaan nemen. Een aantal bepalingen van de Wet franchise zijn direct ingegaan op 1 januari 2021. De overige bepalingen moeten vanaf 1 januari 2023 volledig zijn doorgevoerd in de franchiseovereenkomsten die bestonden op het moment van inwerkingtreding van de wet. Is een franchiseovereenkomst gesloten na 1 januari 2021? Dan hebben alle bepalingen van de Wet franchise directe werking die van toepassing zijn op die franchiseovereenkomst.
Welke bepalingen vanaf 1 januari 2021 direct in werking traden en welke bepalingen vanaf 1 januari 2023 in werking treden lees je in het volledige artikel.
