“Aan de Amsterdamse grachten – is de hele boel aan ’n ander verpand”, “Een dure stad is een dode stad”, “Ik lust geen monocultuur” en nog veel meer posters met een sterke boodschap kwam ik tegen op vanwieisdestad.nl. De afgelopen maanden kwam ik ze ook steeds meer op straat tegen.
Dat huurprijzen stijgen en er veel toeristen en AirBnb’s in Amsterdam zijn is niks nieuws. Toch stond ik hier nooit bij stil, tot deze poster me aansprak: “Bernhard van Oranje: De prins met 349 huizen. Geen sprookje.” Het neefje van de koning bezit met zijn bedrijf Pinnacle meer dan driehonderd adressen en heeft meer dan honderd Amsterdamse adressen in privébezit. Met zo veel panden in zijn bezit en een enorme woningschaarste, heeft prins Bernhard een flinke machtspositie op de Amsterdamse huizenmarkt verworven. Daarin is hij natuurlijk niet de enige. Beleggen in vastgoed is dan ook een lucratieve handel.
Het is ook een handel waar verantwoordelijk mee moet worden omgegaan. De verkregen machtspositie zorgt ervoor dat pandjesbazen hoge huurprijzen kunnen vragen. Enorm cashen met vele pandjes is leuk, maar men moet niet vergeten dat hier daadwerkelijk mensen moeten wonen. Vaak wordt de verhuur van het vastgoed uitbesteed, waarbij belangen van huurders weleens worden vergeten of verwaarloosd. In pogingen om alles toch legaal te doen blijken, worden lastige constructies bedacht om regels te omzeilen.
Zo woont ook mijn studiegenoot en vriendin Christa (20) in een woning dat tot voor kort beheerd werd door Van der Huizen. Dit is het bedrijf waarbinnen de beruchte huisjesmelker Marcel van Hooijdonk opereert. Zij vertelt onder andere dat zij veel te hoge servicekosten betaalden terwijl het hoognodige onderhoud nooit plaatsvond. Daarbij kon de achterdeur van het gebouw niet op slot, waardoor er soms zomaar vage figuren over de gang liepen. Jarenlang veroorzaakten seizoenarbeiders enorme overlast, terwijl het gebouw voor studentenwoningen bestemd is. Christa vertelt verder dat toen zij hier introk, het gebouw “goor en onveilig” was. “Het is niet de bedoeling dat er mensen in je gebouw rondlopen die daar niet wonen. Dit gebeurde meerdere keren. Ook zaten we weleens een weekend zonder water of internet, zonder dat we werden ingelicht.”
Voor een huurder is het lastig om tegen een grote huurbaas voor je rechten op te komen. Stel je voor: een civiele procedure tegenover Zijne Hoogheid Bernhard Lucas Emmanuel prins van Oranje-Nassau of een gigantisch investeringsbedrijf. In het geval van Christa kwam het wel tot een rechtszaak. De 150 studenten in haar complex kregen hulp van Stichting !WOON en vroegen rechtsbijstand aan. De drempel om een procedure te starten werd hierdoor enorm voor hen verlaagd. En met succes: vastgoedbelegger NSI (eigenaar van het pand) kreeg lucht van de wanpraktijken van beheerder Van Hooijdonk. In een schikking werd hij uitgekocht voor zo’n twee miljoen euro. Per oktober 2018 huren de studenten direct van NSI, met wie heldere en billijke huurcontracten werden opgesteld. De huurprijs wordt voor hen ook aanzienlijk lager.
Hiermee is nog niet alles gezegd. Christa en haar medebewoners hebben maanden- of zelfs jarenlang te veel betaald voor hun woning. Het teveel betaalde geld willen zij terugvorderen. De zitting hiervoor zal plaatsvinden op 17 juli aanstaande.
Voor geïnteresseerden die verder willen lezen over dit onderwerp:
Het Parool over ‘vastgoedprins’
Uitzending Foute Boel over Van Hooijdonk
Overwinning studenten Koningin Wilhelminaplein
