Het was een beetje een vreemde bijeenkomst, afgelopen maandagmiddag. In Sociëteit de Witte vond het jaarlijkse Gerbrandydebat plaats. Een ontmoeting tussen parlementariërs en advocaten. Van de eerste groep was er een enkele. Van de tweede zo’n 50 stuks en die kwamen van een verbaal vrij koude kermis terug.
Twee mini-debatten moesten de middag opvrolijken. In het eerste nam strafrechtadvocaat Annelies Sennef het op tegen fractievoorzitter van Leefbaar Rotterdam Marco Pastoors. Hoewel altijd wel vermakelijk, is deze toch meer hofnar dan serieus te nemen. Wie meent dat het gemiddelde aantal mensen dat in een land gevangen zit, een index is voor de hoogte van de straffen in dat land, diskwalificeert zichzelf onmiddellijk voor elke vorm van debat. De tweede discussie viel ook grotendeels in het water omdat de Amsterdamse deken Germ Kemper en SP-senator en advocaat Ruers het eigenlijk grotendeels met elkaar eens waren dat extern toezicht op de advocatuur geen goede zaak was.
En dus moest de echte inhoud komen van NVvR-voorman Reinier van Zutphen. En daarin stelde in ieder geval hij de aanwezigen niet teleur. Wat een pathos, wat een inzet en wat een emotie, en wat een spreker! Kortgezegd kwam zijn betoog er op neer dat Van Zutphen er een beetje wanhopig van wordt dat er simpelweg geen discussie mogelijk is over de voorgenomen plannen tot verhoging van de griffierechten en de beperking van de toegang tot het recht in het algemeen. “Het interesseert de regering, maar ook het parlement gewoon geen moer”, was zijn verzuchting. Een donderend applaus was zijn beloning.
Daarna was het woord aan plaatsvervangend algemeen NOvA-deken Hermine Voute die de inmiddels gearriveerde staatssecretaris Teeven het speciale nummer van Mr. dat aan de toegang van het recht is gewijd mocht overhandigen . Zij deed dit met een wel zeer kernachtig toespraakje: “Fijn dat u er bent. Hierbij overhandig ik u het speciale nummer van de Mr. dat aan de toegang tot het recht is gewijd en we hebben afgesproken dat we mochten kussen.”
En toen was het woord aan Teeven die een vrij schrijnende illustratie vormde van de woorden van Van Zutphen. Zich nog de lipstick van de wangen vegend, kwam hij niet veel verder dan “Nee, ik heb nog geen tijd gehad om hiervan kennis te nemen. Maar wees er van verzekerd dat de toegang tot het recht deze regering aan het hart gaat, ik ga de advocatuur echt de nek niet omdraaien en – by the way – geweldige leuke fotograaf die Mr. op me af heeft gestuurd, complimenten met wat ze er van gemaakt heeft want ik ben nu eenmaal niet zo fotogeniek.”
Dat er vanachter uit de zaal hardop werd geroepen dat met Photoshop van iedereen wel iets fatsoenlijks is te maken, kijk, dat vind ik dan weer niet chique. Maar een bewindsman die elke keer blijkt geeft van een volslagen onmacht of onwil om de discussie inhoudelijk aan te gaan, namens de gehele Advocatenorde drie zoenen geven, nee, dat hoeft nou ook niet weer.
