Lucienne van der Geld (directeur Netwerk Notarissen) verbaast zich erover hoe rechtenstudenten soms studeren. Zelf deed ze dat als student anders. Speciaal voor Mr. Studenten kijkt ze terug op haar studentenleven.
Lucienne van der Geld (na haar 28ste verjaardag gestopt met tellen) studeerde enige tijd geleden aan de Universiteit Utrecht en studeerde af op notarieel recht. Nu, jaren later, werkt zij als directeur van het landelijke Netwerk Notarissen, als docent notarieel recht bij de Radboud Universiteit en als raadsheer-plaatsvervanger bij het gerechtshof Den Haag. Verder schreef zij het boek Wie erft de naaktkat dat eind vorig jaar uitkwam.
Wat is de beste en wat de slechtste herinnering aan uw rechtenstudie?
Eigenlijk heb ik voornamelijk goede herinneringen aan de rechtenstudie, vooral aan de vrijheid die daarbij hoorde. Ik ging naar de colleges van de vakken die ik leuk vond. Er was weinig aanwezigheidsverplichting dus bij vakken die me minder aanspraken of waarvan de docenten niet zo inspirerend waren, werd ik niet gezien. Ik had veel nevenactiviteiten; ik was ook hoofdredacteur van het faculteitsblad en bracht veel uren door op het ‘redactiehok’; dat was super gezellig.
Wat was uw meest en wat uw minst favoriete vak en waarom?
Ik heb ook Nederlands recht, richting staats- en bestuursrecht gedaan. Op het eind had ik geen zin meer in strafrecht en RIO (recht van de internationale organisaties). Omdat ik toch al civiel effect ‘binnen’ had en inmiddels op een notariskantoor werkte, kon ik het niet meer opbrengen die laatste twee vakken te doen.
In het eerste jaar was ik dol op alles wat met rechtsgeschiedenis te maken had. De liefde voor het privaatrecht is daaruit ontstaan. Maar ik had ook een zwak voor een deel van het publiekrecht, vandaar de richting staats- en bestuursrecht.
Welke docent of welke jurist was voor u tijdens uw studie een inspiratiebron?
Tijdens de studie leerden we steeds wie of wat de ‘heersende’ leer was. Degenen met een andere mening werden aangeduid in voetnoten met ‘Anders’: en dan de naam van de persoon of het rechtscollege. In de gevallen waarin het me een compliment leek om als ‘Anders’ te worden aangeduid, zocht ik na om welke jurist het ging. Ik kwam wel eens uit bij prof. J.M. van Dunné (hoogleraar privaatrecht aan de Erasmus Universiteit). Tijdens mijn latere wetenschappelijke leven kwam ik hem weer ‘tegen’, vanwege mijn belangstelling voor het leerstuk van de uitleg van uiterste wilsbeschikkingen.
Wat zou u achteraf aan uw curriculum hebben veranderd?
Nu ik op een andere universiteit les geef dan waar ik zelf heb gestudeerd, zie ik dat er verschillen zijn tussen de notariële studies. In Nijmegen hebben we (in jeuktaal) lange leerlijnen. De specifiek notariële vakken komen meerdere keren terug in het curriculum. Van veel vakken leggen we de basis in de bachelor en in de master gaan we voor de verdieping van deze vakken. Daar hebben studenten later voordeel van merken we.
Wat zou u de huidige generatie studenten aan advies willen meegeven?
Het is wonderbaarlijk dat rechtenstudenten een groot deel van hun tijd gescheiden kunnen leven van hun wettenbundel, zeker tijdens college. Er zijn steeds meer studenten die de wettenbundel niet meer als ‘bron’ zien en het handboek zeker niet. Die tapen het college stiekem en draaien het versneld af als voorbereiding op het tentamen. Nou was ik zeker geen stuudje – zo noemden we dat nog in mijn studententijd – maar ik nam toch op z’n minst de wet goed door en concentreerde me als voorbereiding op het tentamen op de structuur van het vakgebied en sloeg zo nu en dan een boek open. En ik ben niet van inzicht veranderd nu ik zelf docent ben.
