Onder de titel Not Another Linkedin Workshop was er gisteravond bij ons in het Emmahouse een workshop over wat je in je Linkedinprofiel opschrijft. Het was een van de bijeenkomsten in het kader van de ‘OJ Academy’. Onder die naam organiseren we als netwerk collectieve inkoop van kennis en vaardigheden trainingen.
Nou word ik door velen gezien als een soort LinkedIn koning, maar toch was het ook voor mij leerzaam. Het schrijven van de headline van je profiel en de profieltekst eronder is namelijk te vergelijken met het opstellen van een marketing tekst zoals een reclame bureau dat doet. Een vak op zich natuurlijk. Kijk gerust even naar wat ik ervan gebakken heb want uiteraard heb ik mijn profiel ook aangepast.
Ik schrijf vrij veel commerciële teksten, voor de meeste van de netwerkcollega’s die gister aanschoven ligt dat compleet anders. Dat gegeven alleen al, maakt het dus heel ambitieus om in een avond een spic en span profieltekst te formuleren. Wat echter nog een grotere drempel is, zo bleek me gister, is dat mijn netwerkcollega’s vol zitten van allerlei belemmerende overtuigingen. Die hebben geen aanwijsbare of wetenschappelijke basis, maar ze zijn er lastig van af te brengen.
Om te beginnen vindt men het natuurlijk onzin om iets persoonlijks te melden. Dat doe je niet. ‘Mijn relaties zitten daar niet op te wachten’.
Nou ik heb nieuws voor je: dat zitten ze dus wel. Als er iets is wat mensen willen weten over je; dan is het, wat voor iemand je bent. Ook als je klanten stijve harken bij financiële instellingen zijn. Juristenwerk is mensenwerk tenslotte.
Nog zoiets is dat mijn vakbroeders en zusters het enorm awkward vinden om op te schrijven dat ze ergens echt super goed in zijn. Het is een beetje schizofreen. Enerzijds zijn ze geïnteresseerd in meer, of vooral steeds mooier complexer werk. Maar zeggen dat je ergens echt in uitblinkt, nou nee, liever niet. Dat is niet chique. Stel je bovendien eens voor dat iemand het niet gelooft en denkt dat je het schrijft omdat je graag dat soort werk wilt binnenhalen…
Überhaupt zijn juristen erg bang dat hun activiteit op LinkedIn gezien wordt als een teken van gebrek aan succes. Een van hen verwoordde het treffend. ‘de echte toppers uit ons vak kom je toch ook niet tegen op social media?’ Onze docent van gisteravond had op die laatste opmerking niet echt een passend weerwoord vond ik. Die bleef hangen in iets als: ‘en toch is het nodig, het werkt echt.’ Eerlijk gezegd vond ik dat geen sterke respons, maar ja, ik zat in de zaal en stond niet voor de groep, dus hield ik m’n mond. Vanmorgen moest ik er echter nog even aan denken, dus gooi ik er hier alsnog uit wat ik had willen zeggen.
Misschien vind je de echte toppers uit het juridische vak niet op social media, maar zeg eens zelf. Ben jij (al) zo’n topper? Of denk je dat je een topper wordt door niets met social media te doen?
Volgens mij is het vrij simpel. Als ik nergens heen hoef, heb ik ook geen reden om vroeg op te staan. Of wel? Zo zal iemand die al z’n schapen op het droge heeft of wiens naam al gevestigd is, zich minder actief inspannen in het kader van z’n personal branding.
Ik zie actief social media gebruik dan ook niet als teken van gebrek aan succes, maar van ambitie.
Of van…. ‘honger’?
Dat laatste is misschien wel waar men bang voor is. Ik snap dat je dat niet wil. Gelukkig ontstaat die indruk eigenlijk alleen als je het dom aanpakt. Bijvoorbeeld als je met een vrij hoge frequentie posts uitbrengt die overduidelijk zelfpromotie zijn. Je kunt dit makkelijk voorkomen denk ik. Je moet er even je hoofd bij houden. Mijn stelregels:
- Heb je het over jezelf? Dan moet het persoonlijk zijn.
- Heb je het over je onderneming? Dan moeten het interessant zijn voor je contacten.
- Heb je het over anderen? Ben positief. Lukt dat niet, post het niet.
De bottom line is dat social media voor ondernemers als jij en ik super handig en gratis zijn ter versterking van je personal brand. Je bent gek, of oud, of een gevestigde naam;-) als je er geen gebruik van maakt.
