Het gaat om een zaak van een man die in augustus 2020 door het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden werd veroordeeld voor overtreding van de Opiumwet (hij had 262 hennepplanten en 254 hennepstekken in bezit). Het hof legde hem een taakstraf van 120 uur op, en een maand voorwaardelijke gevangenisstraf. Het hof kwam tot een beperktere bewezenverklaring dan eerder de politierechter, maar − gelet op de aard en ernst van het feit, én de landelijke oriëntatiepunten voor straftoemeting − níét tot oplegging van een lagere straf.
Faxbericht
De verdachte wil in cassatie. Zijn advocaat stuurt binnen de beroepstermijn een faxbericht inhoudende een bijzondere volmacht tot het instellen van cassatie naar de strafgriffie van de Hoge Raad. Alleen is dit niet ‘de griffie van het gerecht door of bij hetwelk de beslissing is gegeven’ (artikel 449 Wetboek van Strafvordering).
De juiste weg
Als een verdachte niet op de juiste manier een rechtsmiddel heeft ingesteld, hoeft dat niet altijd fataal te zijn, stelt advocaat-generaal Berend Keulen in zijn conclusie. Maar het ligt anders als het een advocaat was die het niet op de goede manier deed. “Van een advocaat mag worden verwacht dat hij bij het instellen van een rechtsmiddel de juiste weg bewandelt”, aldus de AG.
Doorsturen?
Had de ene griffie het stuk dan misschien naar de andere griffie moeten sturen? Nee, zegt de AG. Artikel 6:15 Algemene wet bestuursrecht kent een doorzendplicht, maar “een dergelijke bepaling ontbreekt in de regeling van het instellen van rechtsmiddelen in het Wetboek van Strafvordering”.
Niet-ontvankelijk
Omdat de cassatie niet op de juiste plek is beland, is zij niet binnen de juiste termijn ingesteld en daarom concludeert de AG tot niet-ontvankelijkheid van de verdachte. De Hoge Raad volgt zijn conclusie en verklaart het beroep niet-ontvankelijk.
