Meer dan 10 jaar geleden ben ik gestopt met klagen. Het is eigenlijk des advocaats om te klagen want zelden zijn wij het in lijn met onze clientèle eens met het standpunt van de wederpartij. Ik moet zeggen dat een leven zonder klagen een stuk aangenamer is omdat ik zelden meer verzand in zinloze discussies die uiteindelijk toch in de gang bij rechtbank beslecht worden. Ik ondervind ook dat praktisch ieder probleem is op te lossen door naar een oplossing te zoeken in plaats van kost wat het kost je gelijk te willen halen. Op vele rechtsgebieden leidt mediation tot een tevredener oplossing dan een beslissing van de rechter. Hierbij is in de regel altijd één partij teleurgesteld. Ook in het strafrecht worden steeds vaker conflicten middels mediation beslecht in plaats van door het doen van aangifte, waardoor de overheid het geschil weer mag oplossen. De mensheid zou wat dat betreft eens wat meer vertrouwen in elkaar moeten hebben in plaats van het (laten) voorschrijven van allerlei regels.
Wat klagen betreft had ik de afgelopen week een terugval. Want als er wat te klagen valt is het wel over de onophoudelijke regelgeving die voor velen een administratieve rompslomp met zich meebrengt waardoor er steeds minder tijd is voor de vakinhoudelijke werkzaamheden. Niet alleen in de zorg en het onderwijs maar ook in de advocatuur dreigt dit een loden last te worden. Naast de regelgeving van de orde, waaronder een schriftelijke opdrachtbevestiging naar de cliënt, uitleg van de klachtenregeling (jawel…), schriftelijke uitleg van de gefinancierde rechtsbijstand, de kans op terugvordering, vereisten ten aanzien van de derdenrekening, controles van de raad voor rechtsbijstand, kantoorbezoeken van de deken, het hebben van een kantoorhandboek, een gediplomeerd BHV’er, het opstellen van reïntegratieplannen, etc. dient iedere ondernemer en vereniging voor 26 mei een AVG-proof te zijn. Binnen onze organisatie is het grootste deel als zelfstandige werkzaam, hetgeen het nog weer lastiger maakt. Uren overleg en noeste arbeid en ook de nodige kosten verder hoop ik dat het kantoor ‘AVG-proof’ is. En waarom? Omdat er mogelijk eens een cliënt gaat vragen wat er met zijn gegevens gebeurt en wij dan kunnen verwijzen naar het reglement waar veelal geen touw aan vast te knopen is. Een van mijn kantoorgenoten kreeg onlangs van een nieuwe cliënte een stapel papieren in de hand gedrukt met de vraag of zij kon uitleggen waar dit over ging. Bleek het de opdrachtbevestiging van de vorige advocaat te zijn.
Als het zo doorgaat, bestaat straks meer dan de helft van het werkzame volk uit controleurs en toezichthouders, met bijbehorende bezwaar- en beroepsinstanties. En wat kost dat allemaal wel niet? Het ordentelijk reilen en zeilen van de maatschappij is gebaseerd op vertrouwen en kan niet worden ondervangen met allerlei ingewikkelde regels die én niet meer zijn te volgen én niet meer zijn te handhaven. Ik pleit tot meer vertrouwen in elkaar. Overal worden fouten gemaakt en bewust informatie aan derden verstrekt. Dat kan eenvoudig weg niet voorkomen worden. Laten we dat nou eens accepteren zodat men zich weer kan richten op de zaken waar het werkelijk om gaat. Op die manier kan door minder mensen hetzelfde werk worden gedaan en wordt het personeelstekort ook meteen opgelost. Een bron binnen de Autoriteit Persoonsgegevens heeft namelijk gelekt dat ook zij met een groot personeelstekort kampt…
