En toch…
Ergens heb ik wel bewondering voor Scheringa. Ga eens na hoeveel bloed zweet en tranen nodig is geweest om een onderneming als DSB uit de grond te stampen. En hij was ook nog op weg om een gerespecteerd bankier en bekende Nederlander te worden. Natuurlijk glimlachten we allemaal een beetje toen hij aanbood om Nederland uit de crisis te zullen loodsen. Maar hij was er toch maar in geslaagd om enkele VVD coryfeeën aan z’n ‘kar’ te binden. Zelfs hooggeachte voormalig bewindslieden gingen met hem in zee.
Het spijt me voor alle medewerkers die hun baan kwijt raken en spaarders die nu even niet bij hun geld kunnen, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat we rouwig moeten zijn om het omvallen van DSB of de (dreigende) ondergang van het Amersfoortse AfAB.
Wellicht is de wens een beetje de vader van de gedachte maar zou het niet een teken van deze tijd kunnen zijn dat dit soort bedrijven en activiteiten verdwijnt? Een nieuw hoofdstuk in de duurzaamheidhype? Duurzaamheid in het businessmodel als noodzakelijke voorwaarde voor levensvatbaarheid en winstgevendheid?
Ik wil zeker niet moraliseren, maar volgens mij doe je er als onderneming (en als ondernemer), vooral ook zakelijk gezien, goed aan om bewust een integer businessmodel na te streven. Je moet met andere woorden ook echt iets bieden om te kunnen verdienen. Wil je meer vragen/verdienen dan anderen? Dan zul je waarschijnlijk ook iets meer of iets beters moeten brengen.
Organisaties die alleen zijn ingericht op het vergaren van winst zonder dat zij zich bewust inspannen om in min of meer gelijke mate wezenlijke waarde voor hun klanten daar tegenover stellen, bevinden zich dus in de gevarenzone. De razendsnelle en voor iedereen toegankelijke informatiestroom op het internet zorgt ervoor dat gebreken in de balans tussen winst en waarde sneller dan ooit aan het licht komen.
Vroeger was misschien niet alles beter. Duidelijker en eenvoudiger was het zeker wel. In het pre-industriële tijdperk was de balans tussen winst en waarde, veel meer een vanzelfsprekendheid dan nu. Naarmate onze samenleving complexer werd en we meer en meer een diensten economie werden, werd het moeilijker om als afnemer een goed beeld te krijgen van waarde die je ontving van de partij waarmee je zaken deed. De leverancier van complexe producten en diensten heeft een kennisvoorsprong op zijn afnemer gekregen en daarmee de ‘macht’ om zelf de balans tussen winst en waarde te bepalen. Ook bedrijven die opereren in markten die onoverzichtelijk of weinig transparant zijn hebben in zekere zin die macht.
De (juridische) interim markt is een voorbeeld van dat laatste, maar wat dacht u eigenlijk van de markt voor de bemiddeling in massaclaims? Moet bekennen dat ik nogal verrast werd door de vergoeding die meneer Jelle Hendrikx tegemoet kon zien nadat hij de deal sloot die achteraf de ondergang van DSB betekende. Ik gun het hem wel, maar wat zou hij of zijn onderneming nou hebben verdiend als het allemaal was doorgegaan?
Er zullen ongetwijfeld echte “Don Quichot’s” tussen zitten, maar ik vraag me af of degenen die zich bij al die “…Belang”, “…Verlies”, “…Ramp” en “…Leed” initiatieven aanmelden wel enig idee hebben wat degene die zo’n initiatief start en aan de touwtjes trekt eraan over houdt. Wat denkt u?
Leuk onderwerpje voor de volgende uitzending van Tros Radar?
Marijn
