Ernestine Hoegen studeerde straf- en privaatrecht tussen 1987 en 1993 rechten aan de Universiteit Utrecht, promoveerde in het strafrecht, werd raio en officier van justitie, en is nu schrijver, redacteur en vertaler.
Wat is de beste en wat de slechtste herinnering aan uw rechtenstudie?
Ik was mijn hele studententijd vooral met andere dingen bezig. Ik reed fanatiek paard op internationaal niveau en deed mijn rechtenstudie ernaast, aanvankelijk zonder echte motivatie. Ik heb zelfs nog meegeloot bij diergeneeskunde omdat ik zo ging twijfelen. De massale colleges, de saaie vakken die vooral over het juridisch ‘ambacht’ gingen en niet over de grotere levensvragen. Als je zo’n motivatiedip hebt loop je met lood in je schoenen rond. Mijn beste herinneringen zijn ook niet zozeer aan de studie zelf als wel aan het studentenleven. Naar mijn idee stonden we destijds onder minder druk dan de huidige studenten om te presteren, en was er meer tijd om te ontdekken wie je zelf was en waar je thuishoorde.
Wat was uw meest en wat uw minst favoriete vak?
Ik heb enorm geworsteld met burgerlijk procesrecht – waar ging dat in hemelsnaam over – totdat ik een werkgroepdocent kreeg die advocaat was en het allemaal tot leven bracht. Ik hield erg van strafrecht, ik vond het overzichtelijk en logisch. Maar met stip op één stond rechtssociologie. Zo interessant, eindelijk begreep ik waar het recht in het grotere geheel paste. Door een andere bril, vanuit een andere discipline, naar het recht kijken, dat heeft mij zo veel gebracht.
Wie was voor u een inspiratiebron?
Professor A.A.G. (‘Toon’) Peters. Peters gaf rechtssociologie. Wat een fantastische man en een geweldige docent. Dankzij hem zag ik het licht en kreeg ik ineens oprechte belangstelling voor wat ik studeerde. Hij zette mij zo aan het denken over doel en functie van het recht, dat ik na mijn afstuderen nog een master rechtstheorie in Brussel gaan doen. Later heb ik ook nog een kleine drie jaar als docent en onderzoeker rechtssociologie bij Peters’ opvolger, Freek Bruinsma, aan de Universiteit Utrecht gewerkt.
Wat zou u achteraf aan uw curriculum hebben veranderd?
Niets eigenlijk. Ik studeerde vrij eclectisch, volgde hier een vak en daar een vak. Samen met een vriend heb ik nog een vak over de politieke en juridische situatie rond Israël gevolgd aan het CIDI (Centraal Informatiepunt Documentatie Israël) in Den Haag. En ik liep twee stages, een strafrechtelijke bij wat toen Wladimiroff en Spong heette, en een civielrechtelijke bij De Brauw Blackstone Westbroek. Ik heb het idee dat we meer tijd hadden om te studeren, om rond te kijken en ons te ontwikkelen dan nu. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt.
Wat zou u de huidige generatie studenten aan advies willen meegeven?
Vergeet dat cv-jagen en volg de vakken die je interessant lijken. En doe zo veel mogelijk vakken die vanuit een andere discipline naar het recht kijken – rechtssociologie, rechtsfilosofie, rechtsgeschiedenis. Dan pas ga je begrijpen hoe het recht in het grotere geheel past, en wat je taak als jurist is: niet het slaafs dienen van ‘het rechtssysteem’ an sich, maar het recht inzetten voor hogere doelen zoals rechtvaardigheid in de maatschappij.
Ernestine Hoegen was vorige week Mr. van de week. Bekijk hier het interview.
