Het incident vond plaats in juni 2022. Een bezoeker aan het zwembad attendeerde de badjuf toen op een dode muis die in het water dreef. Omdat ze zelf bang is voor muizen, belde de badjuf een collega om te vragen of die de muis wilde opruimen. Zo geschiedde.
Daarna ging het echter fout. De collega schepte de muis uit het water, maar bungelde – zo beweerde de badjuf tijdens de rechtszitting – het net met daarin de dode muis vervolgens boven haar hoofd, bij wijze van grap. De vrouw raakte hierdoor zo in paniek, dat ze in één keer van de bijna twee meter hoge umpire-stoel sprong en daarbij gewond raakte. Resultaat: een gescheurde kruisband.
Zorgplicht
De vrouw daagde in de nasleep van het incident de gemeente Eindhoven – eigenaar van het zwembad waar het incident zich afspeelde – voor de rechter. Ze wilde al haar schade op de gemeente verhalen, als werkgever van de collega die volgens haar verantwoordelijk was voor haar letsel en de gevolgen daarvan.
De zaak nam ter zitting echter een verrassende wending. Niet de mislukte grap met de bungelende muis, maar een andere fout van de gemeente bleek voor de kantonrechter aanleiding om de vrouw in het gelijk te stellen. Tijdens het onderzoek bleek namelijk dat de gemeente had nagelaten de vrouw training of instructies te geven over hoe ze snel en veilig haar umpire-stoel zou kunnen verlaten bij calamiteiten. Dat had volgens de rechter wel gemoeten, en daarmee heeft de gemeente verzuimd haar zorgplicht na te komen. Had de vrouw goede training of instructies gehad, dan was het aannemelijk geweest dat ze veilig van de stoel was gekomen, zo redeneerde de rechter.
Schadevergoeding
De vrouw kan daarmee een schadevergoeding van bijna 5.000 euro tegemoetzien. Het zal slechts een klein doekje voor het bloeden zijn, want hoewel het incident inmiddels ruim twee jaar geleden plaatsvond, kan de vrouw nog steeds niet sporten en wordt ze nog behandeld door een fysiotherapeut. Ze heeft inmiddels ander werk.
Doosje?
Hoewel de mislukte grap met de muis uiteindelijk niet juridisch relevant was voor de afwikkeling van de aansprakelijkheid, ging het tijdens de behandeling van de zaak uitvoerig over de manier waarop de collega van de badjuf was omgegaan met het dode dier. “Had hij de dode muis niet in een doosje kunnen stoppen?” vroeg de advocaat van de badjuf zich hardop af. “Dan zou iemand met zijn handen een muis uit het water moeten halen,” wierp de advocaat van de gemeente tegen. “Er zijn ook helemaal geen instructies over dode dieren in het bad,” constateerde de advocaat van de badjuf weer. “Hoe vaak ligt er nou een dode muis in het zwembad?” counterde de advocaat van de gemeente daarop.
De kantonrechter liet die hele discussie voor wat het was, en constateerde dat niet kon worden vastgesteld of er nu wel of geen ongepaste grap was uitgehaald door de collega van de badjuf. Die ontkende namelijk stellig dat hij het dier in het netje boven de vrouw had laten bungelen. De rechter adviseerde de gemeente wel om, hoewel het zelden voorkomt, toch ook instructies op te stellen over hoe dode dieren uit het bad moeten worden gehaald.
