Het ‘afschaffen’ van de FOR houdt in dat met ingang van 1 januari 2023 niet langer fiscaal gefacilieerde FOR-dotaties kunnen worden gedaan. Een vóór 1 januari 2023 opgebouwde FOR mag evenwel nog conform de huidige wetgeving worden afgewikkeld. En zoals gezegd, is dat wat mij betreft een goede zaak. De FOR is namelijk, anders dan de naam wellicht doet vermoeden, slechts een uitstelfaciliteit en geen ‘echte’ oudedagsvoorziening. De FOR wordt namelijk door de ondernemer die aan het urencriterium voldoet en de pensioengerechtigde leeftijd nog niet heeft bereikt, opgebouwd ten laste van diens fiscale winst. Over dit gedeelte van de winst wordt de heffing van inkomstenbelasting daarom uitgesteld. Op korte termijn levert dit dus een inkomstenbelastingvoordeel op voor de ondernemer.
De FOR is echter slechts een uitstelfaciliteit. Later moet namelijk alsnog over de gehele FOR worden afgerekend. Dit kan in één keer zijn, namelijk bij staking van (een gedeelte van) de onderneming, maar ook in termijnen, namelijk bij omzetting van de FOR in een lijfrente. Verder valt de FOR verplicht vrij voor zover deze hoger is dan het ondernemingsvermogen ingeval de belastingplichtige de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt dan wel in het betreffende kalenderjaar en in het voorafgaande kalenderjaar niet aan het urencriterium voldoet.
De vormgeving van de ‘afschaffing’ van de FOR brengt met zich mee dat de toekomstige fiscale student de FOR niet zomaar links kan laten liggen. Immers, doordat voor de afwikkeling van een vóór 1 januari 2023 gevormde FOR de huidige wetgeving blijft gelden, zullen we de FOR nog een tijdlang blijven tegenkomen. Wel behoeft in principe alleen nog aandacht te worden besteed aan de wijze waarop de FOR wordt afgewikkeld.
