Rechtsgeleerdheid wordt vaak een wetenschap genoemd. Wetenschap kent als een van haar kenmerken precisie, dit is nauwkeurigheid. Wil iets wetenschap zijn, dan dient het in de eerste instantie over een bepaald gebied van het menselijk kennen op nauwkeurige wijze te kunnen spreken. Het recht evenzo. De wetenschappelijkheid van rechtsgeleerdheid hangt nauw samen met de nauwkeurigheid ervan. Dit zorgt ervoor dat er ook ontwikkelingen op dit gebied kunnen zijn, zodat de steeds complexere maatschappij volledig door het recht gedekt kan worden.
Een nauwkeurig en precies systeem kent dus allereerst praktische voordelen, maar ik denk dat er nog iets anders achter schuilt. Naast het praktische belang van nauwkeurigheid heeft een complex systeem ook een bijzondere schoonheid. Het is de moeite waard om op zichzelf te leren kennen en niet slechts als instrument voor een bepaald doel. Verder zorgt het leren ervan dat je je beter en duidelijker kan uitdrukken. Het zorgt ervoor dat je beter verbanden kan leggen tussen verschillende concepten en ideeën. Het leert je een bepaalde vorm van respect voor de taal en voor het logisch redeneren in het algemeen. Ik denk dat hoe verder iemand in de juridische opleiding is, hoe duidelijker deze ervaringen worden.
Net zoals een symfonie te midden van de complexiteit haar eenvoud kan bewaren kan het rechtssysteem dit ook. Het systeem bestuderen vanuit de blik van het geheel verlicht de individuele delen, waardoor blijkt dat het hele systeem een groot juridisch uurwerk is dat autonoom kan functioneren binnen onze chaotische wereld.
