Roddelbladen leven van huwelijken en andere relaties, en het einde daarvan. Maar familierechtspecialisten hebben daar doorgaans geen professionele belangstelling voor. Kandidaat-notaris Monique Wijnhoven (notariskantoor Perlot Apeldoorn) ook niet. Ze bladerde ze wel eens door, bij de kapper.
Ruzie en rechtszaken
Maar in Notariaat Magazine biecht ze op: de kwestie rond de erfenis van André Hazes senior (1951-2004) heeft haar wel aan het denken gezet. In Privé werd niet alleen zijn nalatenschap, en de ruzie en rechtszaken daarover, breed uitgemeten, ook die van ontwerper Jan des Bouvrie (1942-2020). Zelfs de Notamail, een dagelijkse e-mailservice voor de notariële praktijk, besteedde er aandacht aan. Beide zaken hielden Wijnhoven en haar vakgenoten ‘stevig in hun ban’, schrijft zij in haar column.
Gelukkig was daar Privé, dat een gedeelte van het testament van Hazes senior publiceerde. “Omdat ik net de week daarvoor bij de kapper was geweest, was ik genoodzaakt zelf een exemplaar van dit weekblad te kopen. Zo kon ik op mijn gemak thuis op de bank lezen hoe de erfrechtelijke vork nu echt in de steel zit.”
Comparitie van het testament
Na lezing van het artikel kreeg Wijnhoven meer begrip voor het standpunt van Rachel, de weduwe van Hazes senior. Met de afgebeelde comparitie van het testament ‘viel voor mij het kwartje’. Bij de huwelijkse staat van Hazes senior stond dat hij van plan was de huwelijksvoorwaarden te wijzigen in een algehele gemeenschap van goederen. “Weg waren mijn twijfels over wel of geen erfgename, Rachel had gewoon de helft al!” Wijnhoven gaat ervan uit dat die wijziging heeft plaatsgevonden, uit privacyoverwegingen heeft zij dat niet gecheckt. Ook de verhalen over Jan des Bouvrie en zijn erfenis hadden een diepere betekenis. Zijn kinderen en (tweede) echtgenote stapten naar de rechter om hun gelijk te halen over de precieze bedoelingen van hun vader in zijn testament.
Eigen perspectief
Volgens Wijnhoven kunnen notarissen een wijze les trekken uit deze juice affaires. Hoe goed de erflater het ook bedoelt en hoe goed notarissen het ook verwoorden, er blijft blijkbaar altijd ruimte voor interpretatie. “Iedere betrokkene bekijkt het openvallen van een nalatenschap vanuit zijn of haar eigen perspectief. Vragen over waarom een erflater het testament zo heeft laten opstellen, kunnen alleen worden gesteld aan de passerende notaris en – in het uiterste geval – aan de rechter. Hoe mooi zou het zijn als we, vrij naar de woorden van Hazes senior, een brief konden vastbinden aan een vlieger en die sturen aan de erflater, die hoog in de hemel is?”
