Leergeld

Delen:

64 euro?! Een dikke prent zit onder de ruitenwisser, wanneer ik na een avond Breda terugkom bij de auto. Ik was op bezoek geweest bij mijn nichtje: een Noord-Hollands paardenmeisje dat voor de liefde naar het zuiden is verhuisd. ‘Je kan voor de deur parkeren en hoeft niet te betalen, want ik heb een bezoekersregeling via de app’ had ze gezegd. Relaxt, dacht ik. Totdat ’s avonds bleek dat ze mij 27 minuten te laat had aangemeld als gevolg van onze uitbundige begroeting. Brabant was opeens niet meer zo sympathiek als dat het ‘s middags nog leek tijdens de Wittekopjes en worstenbroodjes op het terras.

Maar hé, ik studeer toch rechten? 27 minuten stond gelijk aan twaalf cent parkeerkosten en als de gemeente twaalf cent tegenover 64 euro niet buitenproportioneel vindt, dan heeft mijn nichtje toch nog altijd recht op het parkeergeld dat zij de rest van de avond heeft betaald? Dit was mijn kans om het systeem te ervaren. Een psycholoog wordt een betere psycholoog nadat hij heeft ervaren hoe het is om emotioneel doorgezaagd te worden. Een medewerker van een klantenservice zal inzien wat een goede service kan betekenen wanneer hij zelf een keer een klacht heeft. Ik wil niet zover gaan dat een chirurg iets van zichzelf heeft moeten laten amputeren, maar je begrijpt mijn punt. Ik word eiser in een zaak!

Mijn bezwaar wordt met een standaardbrief afgewezen: is mijn bezwaar überhaupt wel serieus genomen? Voor een student, die vrijwillig blogjes schrijft, is 64 euro best wel veel! Al was er maar één zin toegespitst op deze concrete zaak, dan was de afwijzing al beter te accepteren.

Rechtvaardigheid en strijdvaardigheid zullen overwinnen: ik ga in beroep. Er gaan maanden overheen; ik moet zelf bellen of en wanneer er zitting zal plaatsvinden. De communicatie van de rechtspraak laat te wensen over.

Ruim acht maanden later is het dan eindelijk zover. De bode roept de zaak uit ‘Aanvang van de zaak mevrouw Duyvis tegen…’. Zo leuk! Ik neem plaats, mijn nichtje is mee. Om zo veel mogelijk facetten van de rechtspraak aan de orde te laten komen in dit zelf gecreëerde practicum, wilde ik mijn nichtje eigenlijk oproepen als getuige. Ik geef toe, dit was een beetje overdreven. De rechtbank ging akkoord met het voorstel dat ook zij haar zegje mocht doen en de griffier dat zou noteren.

De rechter beschrijft de zaak en vraagt of ik daar wat aan toe te voegen heb. ‘Jazeker! Ik heb recht op hoor en wederhoor!’. Ik zie de rechter denken ‘daar heb je weer zo’n rechtenstudentje…’.

Het bleek een kansloze zaak. Een parkeerboete is geen boete, maar een naheffingsaanslag en er bestond niet zoiets als proportionaliteit. Het vonnis zou binnen 14 dagen op de mat liggen, het kwam pas na 23 dagen… Uiteindelijk verloor ik dus mijn eerste zaak en was ik inmiddels 130 euro lichter, maar ach, koop anderhalf studieboek en je bent dat ook.

Delen:

Het belangrijkste nieuws wekelijks in uw inbox?

Abonneer u op de Mr. nieuwsbrief: elke dinsdag rond de lunch een update van het nieuws van de afgelopen week, de laatste loopbaanwijzigingen en de recentste vacatures. Meld u direct aan en ontvang elke dinsdag de Mr. nieuwsbrief.

Meest gelezen berichten

Van onze kennispartners

Juridische vacatures

Scroll naar boven