De werknemer was op 11 augustus 2021 uitgevallen wegens ziekte. Op 31 mei 2023 vroeg de werknemer een WIA-uitkering aan. Een WIA-aanvraag dient uiterlijk in de 93ste ziekteweek te worden aangevraagd. In het geval van de werknemer was de WIA-aanvraag zeven dagen te laat gedaan. Als gevolg van de te late indiening verlengde het UWV de loondoorbetalingsplicht van de werkgever tot 16 augustus 2023. Daarnaast waren niet alle benodigde documenten in het re-integratieverslag aanwezig als gevolg waarvan het UWV de re-integratie-inspanningen van de werkgever niet kon beoordelen. Eerder had het UWV de werkgever ook al opgedragen het re-integratieverslag van de werknemer aan te vullen. Het UWV verlengde de loondoorbetalingsplicht van de werkgever daarom nog verder tot 14 augustus 2024. Volgens de werkgever was het niet tijdig en onvolledig indienen van de WIA-aanvraag de schuld van de werknemer. Als gevolg hiervan legde de werkgever aan de werknemer een loonstop op. De werknemer vorderde in kort geding doorbetaling van het loon.
Juridisch kader
Het uitgangspunt is dat de werkgever gedurende de eerste 104 ziekteweken gehouden is het loon van een zieke werknemer door te betalen. In artikel 7:629 lid 3 BW staat opgesomd op welke gronden een werkgever kan weigeren het loon door te betalen. Artikel 7:629 lid 3 onder f BW bepaalt dat geen recht op loon bestaat voor de tijd dat de zieke werknemer zonder deugdelijke grond zijn WIA-aanvraag later indient. De werkgever mag de loonbetaling alleen stopzetten, indien hij de werknemer daarvan onverwijld kennis heeft gegeven nadat het vermoeden is gerezen – of redelijkerwijze had moet rijzen – dat een loonstopzettingsgrond is ontstaan. Op deze wijze weet de werknemer direct dat zijn loonbetaling wordt stopgezet, zodat hij maatregelen kan nemen.
Ten onrechte loonstop
In de zaak die bij de kantonrechter Haarlem voorlag, had de werkgever de werknemer niet van tevoren geïnformeerd over de loonstop (ECLI:NL:RBNHO:2024:1852). Dit was in elk geval nodig voor een loonstop wegens het niet tijdig indienen van de WIA-aanvraag. Hierdoor had de werknemer in ieder geval recht op betaling van het loon tot 16 augustus 2023. Verder oordeelde de kantonrechter dat het niet tijdig of onvolledig versturen van het re-integratieverslag niet valt onder de opsomming van artikel 7:629 lid 3 BW en dus geen grond voor een loonstop oplevert. Het UWV had bovendien via twee brieven de verantwoordelijkheid voor het aanvullen van het re-integratieverslag bij de werkgever gelegd. Dit had de werkgever nagelaten. De werkgever voerde nog aan dat op de website van het UWV stond dat de werknemer verantwoordelijk was voor de ontvangst van alle benodigde documenten door het UWV. De kantonrechter begreep dat de werkgever hierdoor in verwarring was gebracht. Dit betekende echter niet dat er een reden voor een loonstop was, noch dat de werkgever de verantwoordelijkheid voor aanvulling van de gegevens, nadat die door het UWV bij hem was gelegd, volledig bij de werknemer kon leggen. Ook dit leverde dus voor de werkgever geen loonstop op.
Commentaar
Werkgevers dienen zorgvuldigheid te betrachten bij het opleggen van een loonstop. Scherp zijn ten aanzien van de wettelijke grondslag voor de loonstop en het tijdig informeren van de werknemer is in dat kader van belang. Daarnaast dienen werkgevers een actieve rol te spelen in het aanvullen van relevante documentatie voor de WIA-aanvraag.
