Mr. van de week is prof. mr. Jan Eijsbouts. Aanstaande donderdag wordt als Launching Event van het Institute of Corporate Law, Governance and Innovation Policies (ICGI) van de Rechtenfaculteit aan de Universiteit Maastricht een symposium gehouden met als thema: ‘Toward Sustainability: Major Challenges for Corporate Law, Corporate Governance and Regulation.’ Aansluitend op het symposium houden Jan Eijsbouts en zijn collega prof. drs. ing. Sybren de Hoo hun inaugurele redes.
Het symposium is een initiatief van het ICGI. Kunt u kort uitleggen wat dit instituut doet en wat het doel is van het symposium?
ICGI is een multidisciplinair onderzoeksinstituut, voortgekomen uit de sectie ondernemingsrecht van de rechtenfaculteit. Wij doen onderzoek op het terrein van governance en duurzaamheid, waarbij wij ons onderscheiden door een multidisciplinaire aanpak. Wij richten ons op de private en de publieke sector en worden ondersteund door onze indrukwekkende Raad van Advies. De focus ligt op het operationaliseren van maatschappelijk ondernemen, zowel ten behoeve van de overheid als het bedrijfsleven. Sinds kort zijn wij de samenwerking aangegaan met enige advocatenkantoren. De duurzaamheidsdiscussie zal worden verrijkt, en de eerste resultaten zullen op 20 oktober tijdens het Launching Event kenbaar worden.
Veel MVO-normen worden door het bedrijfsleven zelf geformuleerd. Zou de overheid hiervoor niet meer regels en kaders moeten opstellen?
De overheid moet haar verantwoordelijkheid nemen. Duurzaam ondernemingsbeleid wordt onvoldoende geborgd door zelfregulering. Mijn collega Sybren de Hoo en ik zullen tijdens onze oraties op 20 oktober alternatieven en verbeteringen voorstellen.
Hoe maatschappelijk verantwoord is het ICGI zelf? Doet u aan Max Havelaar koffie, dubbelzijdig printen en sponsoring van goede doelen?
Natuurlijk.
Wat gaan u en uw collega prof. Sybren de Hoo betogen in uw gezamenlijke inaugurele rede, die aansluitend aan het symposium wordt gehouden?
Sybren de Hoo zal aangeven waarom MVO in de praktijk nog onvoldoende breed wordt toegepast en hij zal de vooroordelen tegen MVO ontzenuwen en concluderen, dat het tijd is voor een paradigmawijziging met betrekking tot het vrijwillige karakter. Ik haak daarop in met het betoog dat dit vrijwillige karakter geen kwestie van inhoud is maar van vorm (ideologisch bepaald). MVO, als onderdeel van corporate governance (principe II.1 van de Code Frijns), wordt gekenmerkt door een reguleringsmix, nationaal, internationaal en transnationaal. Met een smart mix kan MVO-beleid structureel bevorderd worden. Ik belicht mogelijkheden daartoe op het gebied van het ondernemingsrecht (zie ook mijn NJV-preadvies van 2010).
Wie is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
Mijn Groningse hoogleraar Anglo-Amerikaans recht en latere mentor bij Philips, Prof. Mr C.AE. Uniken Venema.
Welk wetsartikel vindt u het mooist?
Art. 3:12 BW, over de redelijkheid en billijkheid, waarmee de link tussen recht en moraal (en via zijn pendant art 2:8 BW in extensieve interpretatie dus ook MVO) wordt bevestigd.
Welk wetsartikel het slechtst?
Art 2:140/250 lid 2 BW (en toekomstig art 2:129/239, lid 5 BW): de codificatie van het stakeholder karakter van ons vennootschapsrecht door codificatie van het begrip “vennootschappelijk belang”, maar bij gebrek aan scherpte en richting van dat begrip laat het ruimte voor een te restrictieve interpretatie van dit stakeholderkarakter.
Wat is het hoogtepunt uit uw juridische carrière?
De keuze voor een internationale bedrijfsjuridische loopbaan, waarborg voor altijd boeiend werk en uitmondend in mijn NJV-preadvies 2010 over “MVO en civiel- en ondernemingsrecht” en mijn benoeming tot hoogleraar.
Welke juridische website raadpleegt u vaak?
Kluwer Ondernemingsrecht.
Welk boek las u het laatst?
“The Idea of Justice” door Amartya Sen, geïnspireerd door John Rawls, over de grondslagen van een rechtvaardige maatschappelijke orde en dus een must voor elke jurist.
Met wie zou u een gevangeniscel willen delen?
Als ik dan echt moet, zou ik toch liever alleen blijven; de mensen met wie ik een cel zou willen delen komen niet voor detentie in aanmerking.
