U schrijft dat de AFM terecht een groot probleem signaleert, maar ook dat de AFM ‘bazelt over een slappe gedragscode’. Kunt u dat uitleggen?
“De Autoriteit Financiële Markten lijdt aan regelneurose. Dat is een hardnekkige en zorgwekkende aandoening binnen de overheid. Men signaleert iets wat niet zou moeten, verzint er nieuwe regels voor en verwijst dan naar anderen om die te maken en te handhaven. Daarna blijven deze patiënten hangen in narcisme en escapisme. Daar schiet de mensheid niets mee op.”
Hoe kunnen we jongeren die op afbetaling kopen dan wel helpen?
“Door in de wet te kijken. Artikel 1:234 BW vertelt je wat je moet doen. Als de wettelijk vertegenwoordiger niet heeft ingestemd met de koop of afbetalingsregeling kan deze de webshop in een brief melden dat de rechtshandeling van het kind wordt vernietigd. De koop is dan ongedaan gemaakt en de webshop moet dan het geld terugstorten als onverschuldigd betaald. Dan letten ze wel beter op voordat ze jongeren in de schulden steken. Elke tweedejaars rechtenstudent kan hier al van op de hoogte zijn. Daar heb je geen nieuwe gedragscode voor nodig.”
U zat vroeger ook bij de kinderrechtswinkel. Waar komt uw betrokkenheid met de jeugd vandaan?
“Dankzij mijn ouders die gingen scheiden. Dat is achteraf maar goed ook en het ging er redelijk beschaafd aan toe, maar als achtjarige werd ik er snel zelfstandig van. Op school was ik in die tijd een buitenbeentje. Ik compenseerde dat door een grote mond open te trekken als ik het ergens niet mee eens was. Ik merkte al snel dat het zinvoller was om daar steekhoudende argumenten bij te roepen. En ik maakte vrienden toen ik de belangen van de klas collectief ging behartigen. Rechten studeren, de kinderrechtswinkel en toen de advocatuur werden onvermijdelijk. En ik kom nog steeds graag voor jongeren op.”
U bent ook betrokken bij een ander project: migranten erop wijzen dat ook zij aanspraak kunnen maken op een gesubsidieerde advocaat, iets wat de Raad voor rechtsbijstand en het Juridisch Loket kennelijk nalaten. Hoe staat het daarmee?
“Belabberd. In het werk met migranten valt op dat zij amper op de hoogte zijn van hun rechten, en ook niet weten hoe zij hun recht kunnen krijgen. De informatie van de Raad voor Rechtsbijstand en het Juridisch Loket richt zich puur op Nederlandssprekenden, en de uitleg is heel technisch. De grootste misverstanden doen daardoor nog steeds de ronde. Dat je bijvoorbeeld Nederlander moet zijn voordat je in aanmerking komt. Of dat een pro deo advocaat niet voor de cliënt maar voor de overheid werkt.
Ik hamer er bij de Raad voor Rechtsbijstand al jaren op om voorlichting te geven in meerdere talen. Maar men vertikt het. Je zou bijna denken dat ze expres deze rechtzoekenden buiten de deur van het systeem willen houden. Om daar op ludieke wijze aandacht voor te vragen hebben we zelf een infographic gemaakt, die door cliënten en vrienden in twintig talen is ingesproken. Ook in het Limburgs en Rotterdams van Carrie Jansen. Dat heeft de nodige likes opgeleverd maar de overheid doet nog steeds helemaal niets aan voorlichting op maat.”
Als u het voor het zeggen had…
“In de Kinderrechtswinkel leerde ik al snel dat je geen vraag moet stellen die verwarrende verwachtingen schept. Want dan mag jij je cliëntje uit de droom helpen dat hij geen klap te vertellen heeft en ‘papa en mama niet meer bij elkaar zullen komen’. Dan sta je als hulpverlener direct 2-0 achter. Ik vind het uitspreken van haalbare verwachtingen meer dan genoeg, ook voor mezelf.”
Wat is niet over u bekend dat wel bijzonder is?
“Ik ben goed in het repareren van defecte apparaten. Daar word ik heel zen van. Uiteindelijk krijg ik het toestel altijd wel weer aan de praat, of ik maak van twee kapotte één werkende. In mijn werk lukt er ook veel maar kost de uitkomst helaas veel meer tijd en gaat het niet altijd zoals je had verwacht.”
Wie of wat is uw bron van inspiratie?
“De mens achter de cliënt. Zodra ik die zie en begrijp, dan trek ik alles uit de kast. Voel ik geen hart kloppen in een dossier, dan kost het veel moeite om me op te laden.”
Welke jurist verdient volgens u een compliment?
“Professor Uli d’Oliveira hield onlangs een A4-tje omhoog als ‘microscopisch protest’ tijdens de speech van de Israëlische president Herzog. En zijn opiniestuk over de actuele aanklacht van volkerenmoord in Gaza bevatte juridisch haarscherpe argumenten. Zo moet het zijn. Meningen brengen ons niets. Het waarom, daar gaat het om.”
Welk boek heeft u het laatst gelezen?
“Ik blink uit in het aanbreken van boeken, maar lees ze zelden uit. Zelfs mijn e-reader klaagt over onvoldoende voortgang. Een uitzondering maakte ik voor Revolusi van David Van Reybrouck. Het wakkerde mijn interesse voor Indonesië aan waar we op school amper iets over hebben geleerd. Hooguit iets over de Jappenkampen, maar de groteske en ongelooflijke misdaden die Nederlanders daar hebben gepleegd verdienen veel meer zelfreflectie en spijtbetuiging.”
Wat staat er bovenaan op uw bucketlist?
“Ik wacht nog steeds op die uitnodiging voor VPRO’s Zomergasten zodat ik een aflevering van de Stratemaker-Op-Zee Show kan terugkijken. Toe ik zes jaar was zat ik met mijn oudere zussen gekluisterd naar dit recalcitrante tv-programma te kijken en het verklaart waarschijnlijk ook hoe het komt dat ik ben zoals ik ben.”
Met welke beroemdheid zou u kort in een gevangeniscel willen zitten?
“Ik kan heel slecht tegen stil zitten en wachten. Ik ben een rustige automobilist behalve als ik in de file sta. Voor de verkeersveiligheid is het beter als ik de trein neem en fiets. Daardoor ben ik ook gestopt met strafzaken omdat de politie, de PI, de RC en raadkamer je eindeloos op bankjes laten wachten. Ik zou in een cel dan ook elke beroemdheid negeren en obsessief gaan zoeken naar een ontsnappingsmogelijkheid. Eigenlijk niet veel anders dan hoe ik een ingewikkelde zaak aanpak.”
