Op 4 juli 2011 blogde ik reeds over Adil. Toen schreef ik nog dat ik op dat moment steeds minder van hem hoorde, hetgeen als een goed teken werd beschouwd. Het afgelopen jaar is hij echter toch regelmatig weer in beeld geweest. Hij leek serieus zijn leven een wending te willen geven. Adil had ook wel eens gehoord van het adagium ‘Een vrouw in het leven van een man breng rust’. Adil was in de loop van de tijd tegen een leuke dame aangelopen. Helaas waren problemen ontstaan met zijn schoonfamilie. Geen rust voor Adil dus.
Kort gezegd hadden de schoonouders een bevriende rechter gevraagd te snuffelen in de justitiële documentatie van Adil. Het gevolg hiervan was dat uiteindelijk aangifte tegen de bewuste rechter werd gedaan. De rechter en een officier van justitie zijn vervolgd: de officier van justitie werd vrijgesproken maar de rechter is veroordeeld voor het schenden van zijn ambtsgeheim. Adil en zijn partner hadden op enigerlei wijze de beschikking gekregen over e-mailberichten van zijn schoonouders, waaruit bleek dat de genoemde rechter zijn ambtsgeheim daadwerkelijk had geschonden. Kennelijk werd het nodig gevonden vervolgens aangifte te doen tegen Adil en zijn partner wegens computervredebreuk.
Enkele maanden na de veroordeling van de rechter werd Adil gehoord als verdachte van de computervredebreuk. Hij werd hiertoe uitgenodigd door politieambtenaren van het bureau Scheveningen. Dit gebeurde op verzoek van de recherche te Assen. Adil legde een verklaring af en kon na een paar uur weer vertrekken.
Groot was de verbazing van Adil en zijn partner toen op 2 april 2012 wederom een aanhouding volgde. Het ging ook nu om diezelfde verdenking ter zake computervredebreuk, doch deze keer vond de politie het kennelijk niet nodig Adil voor het verhoor uit te nodigen. De straat in Den Haag waar Adil en zijn kersverse gezin zojuist heen waren verhuisd, werd afgezet door meerdere politieauto’s en motoragenten. Politieambtenaren vielen het huis van het gezin binnen en begaven zich met kogelvrije vesten en getrokken vuurwapens naar de slaapkamer, alwaar het gezin – inclusief een baby van zeven maanden oud – verbleef. Adil werd meegenomen en overgebracht naar het politiebureau te Assen, waar hij deze keer werd verhoord.
Adil stelt dat de verhorende rechercheurs ook niet bepaald enthousiast waren over het eigen politieoptreden, doch dit zou – zo kreeg Adil te horen – allemaal geschieden in opdracht van ‘een hoge Piet’ te Zwolle?. Op 5 april 2012 werd de partner van Adil aangehouden. Ook zij stelt van de recherche vernomen te hebben dat de manier waarop de politie heeft opgetreden van hogerhand zou zijn opgelegd.
Adil en zijn gezin hebben inmiddels de rust weer weten te herstellen. Er blijft bij hen echter een aantal vragen onbeantwoord, zodat in ieder geval de gang naar de Nationale Ombudsman zal worden gemaakt. Waarom kon Adil de eerste keer wel op uitnodiging worden verhoord door de politie en moest hij de tweede keer met veel machtsvertoon van zijn bed worden gelicht, zo vraagt Adil zich af. Aan een journalist van De Telegraaf is intussen bericht dat het onderzoek wordt verricht door de recherche te Assen, doch de uiteindelijke leiding van het onderzoek zou liggen bij het openbaar ministerie te Zwolle. De vraag is waarom dit het geval is, aldus Adil. En zo zijn er nog wel een paar vragen. Adil en zijn partner vermoeden dat sprake is van een soort wraakactie, omdat het hen wordt kwalijk wordt genomen dat een officier van justitie en een rechter vervolgd en deels veroordeeld zijn geworden. Op 4 juli 2011 schreef ik al in mijn blog dat het mij niet lukte Adil gerust te stellen in die zin dat het in Nederland allemaal goed zit, dat wij hier echt geen klassenjustitie meer kennen. Toen liep ik al tegen de grenzen van mijn overredingskracht aan en helaas is het deze keer niet anders.
