Het is bekend dat het Nederlandse systeem van toezicht op minderjarigen niet functioneert. Hans ter Haar (‘Minderjarigen en (de zorg voor hun) vermogen’, diss. Groningen 2013) heeft zijn proefschrift hierover geschreven en thans wordt een WODC onderzoek uitgevoerd naar de mogelijke problemen bij de wetgeving rondom vermogensbeheer bij minderjarigen.
Het belang van dit onderzoek wordt onderstreept door een belangrijk arrest van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens van 7 mei van dit jaar: CASE OF S.L. AND J.L. v. CROATIA (ECHR 153 (2015)). Een overeenkomst waarbij minderjarigen in ruil voor hun villa aan zee een minder waardevol appartement verkregen wordt door de bevoegde een overheidsinstantie goedgekeurd zonder grondig te kijken naar de specifieke omstandigheden van het geval en van de familie. Het Hof oordeelt dat de overheid had gefaald in het nemen van de nodige maatregelen om de eigendom van de kinderen te beschermen en in het bieden van een redelijke mogelijkheid om de gegeven goedkeuring in rechte te betwisten. Ook wordt gewag gemaakt van aansprakelijkheid van de overheid in deze zaak. De Raad voor de Rechtspraak heeft alle reden alarm te slaan: het functioneren van de rechter als toezichthouder bij het beheer van minderjarigenvermogens door wettelijke vertegenwoordigers stond al ter discussie, maar nu in het licht van overheidsaansprakelijkheid. Het is wachten op de eerste Nederlandse zaak.
Partneralimentatie gaat op de schop: Foort van Oosten en Magda Berendsen hebben een voorstel van wet ingediend tot herziening van de partneralimentatie (kamerstuknummer 34231). Vele procedures en incassoproblemen vormen de directe aanleiding voor dit initiatief. Belangrijk is de wijziging van de alimentatiegrondslag: niet meer lotsverbondenheid of solidariteit, maar compensatie voor verlies aan verdiencapaciteit vanwege keuzes die tijdens het huwelijk worden gemaakt. Ook de alimentatieduur wordt verkort: in beginsel 5 jaar. Het aangaan van een nieuwe relatie en het krijgen van kinderen uit een nieuwe relatie beïnvloedt de draagkracht niet, zodat ook geen reden voor wijziging van de alimentatie meer zal bestaan. Het aangaan van een nieuwe relatie doet de aanspraak op alimentatie in het voorstel niet beëindigen. De alimentatie wordt ook volgens een nieuw systeem berekend. Voortaan zou het mogelijk moeten zijn om bij huwelijkse voorwaarden alimentatieafspraken te maken, dus ook om er geheel van af te zien.
