Onlangs zag ik een oproep op Twitter voorbijkomen om een week te gaan staken als protest tegen de 900-puntenregeling. Dat deze regeling de doodsteek is voor vele advocaten die zich voornamelijk bezighouden met toevoegingszaken (waaronder het grootste deel van de strafzaken valt) is de afgelopen tijd reeds genoegzaam betoogd. Desondanks heb ik niet de indruk dat behalve de advocaten zelf, het de bewindvoerders en buitenstaanders veel uitmaakt.
Het idee heerst dat wij ons met name druk maken over onze eigen portemonnee. Dat is deels waar, maar ook begrijpelijk als het voeren van een praktijk de nodige verplichtingen met zich meebrengt, zoals het huren van kantoorruimte maar ook het in dienst hebben van personeel om de praktijk goed te doen lopen, waarbij de algehele rechtspleging is gebaat. De drastische bezuinigingen leiden ook tot afnemende werkgelegenheid, ondersteunend personeel is niet meer te bekostigen en afgestudeerden komen nog moeilijker aan een baan. Wellicht zijn wij tot op heden te servicegericht, maar advocaten zien het als hun plicht om de afhandeling van zaken vlot te laten verlopen en niet alleen hun cliënten maar ook de andere betrokkenen tevreden te houden. Ik voorzie echter dat dit niet meer te doen is. Gevolg is dat gedupeerden zelf hun zaakjes gaan regelen. Onlangs kreeg ik het verzoek van een griffiemedewerkster of een cliënt die al maanden op zijn schadevergoeding zat te wachten, niet meer wilde bellen. Dat zijn telefoontjes niet op vriendelijke toon verliepen moge duidelijk zijn, maar voor dergelijke ‘service-werkzaamheden’ heeft de advocaat straks geen mensen meer laat staan tijd om het zelf te doen.
Ik voorzie dan ook een toename van klagende, schreeuwende en scheldende burgers bij de rechtbanken en parketten. Doch deze instanties hebben ook met bezuinigingen te kampen, terwijl de wachttijden voor zittingen, uitbetaling van schadevergoedingen en teruggave van onterecht inbeslaggenomen zaken soms de spuigaten uitlopen. Is het dan geen goed idee dat we gewoon met z’n allen gaan staken, dus niet allen de strafrechtadvocatuur maar ook het openbaar ministerie en de rechterlijke macht. Wellicht dat men in Den Haag dan eens wakker wordt. Bovendien beschikt de orde van advocaten over een miljoenenreserve voor de in- en uitvoering van het nieuwe tuchtrecht, daarvan kan vast wel een klein deel als stakingskas dienen, want is het niet zo dat diezelfde overheid die vergaande bezuinigingen wenst door te voeren tevens wenst dat er een kostbaar tuchtrechtsysteem wordt opgezet. Dan mag er best eens wat worden teruggedaan dunkt mij.
