Tjebbe Geldof (32) studeerde in 2013 af aan de Universiteit Leiden op het Staats- en Bestuursrecht. Een jaar later studeerde hij cum laude af in International Human Rights and Criminal Justice aan de Universiteit Utrecht. Nu werkt hij als juridisch adviseur bij het College van Beroep voor het bedrijfsleven in Den Haag.
Wat is de beste en wat de slechtste herinnering aan uw rechtenstudie?
Die hele master in Utrecht is één grote geweldige herinnering. Ik zat daar met studenten van over de hele wereld: China, Uganda, de VS, Turkije, noem maar op. Dat jaar heb ik zo ongelooflijk veel geleerd, niet alleen over internationale mensenrechten en internationaal strafrecht, maar ook over de manier waarop je visie op dat soort onderwerpen wordt beïnvloed door het land waarin je opgroeit. Ik had dat jaar echt voor geen goud willen missen.
Mijn slechtste herinnering stamt denk ik uit mijn bachelor in Leiden. In het eerste jaar miste ik op een gegeven moment een tentamen wegens een chronische ziekte. Ik kreeg toen een vervangend mondeling tentamen dat in de zomer werd afgenomen. Ik haalde het (met de hakken over de sloot) en daarmee had ik mijn propedeuse binnen. Vervolgens besloot de sectie civiel recht bij een van hun vakken in het tweede jaar (ik ben even vergeten of het nou goederenrecht of verbintenissenrecht was) een klasje in te richten voor ‘excellente studenten’. Dat waren studenten die hun propedeuse in één jaar gehaald hadden. Toen ik me daarvoor inschreef, kreeg ik te horen dat ik mijn ‘p’ niet nominaal had gehaald vanwege dat mondelinge tentamen in de zomer. Kortom, omdat ik ziek was, was ik niet ‘excellent’. En dat op een rechtenfaculteit.
Wat was uw meest en wat uw minst favoriete vak?
Mijn meest favoriete vak was eigenlijk niet echt een vak, maar een stage. Ik heb mijn bachelor met een jaartje verlengd en ben toen een minor Journalistiek en Nieuwe Media aan de universiteit Leiden gaan volgen. Onderdeel van die minor was een stage van drie maanden, en ik had het geluk dat ik bij Trouw terecht kwam. Wat ik daar allemaal in zo’n korte tijd heb meegemaakt, is te veel om op te noemen. Favoriet was wel de reportage die ik schreef over North Sea Jazz, waar ik drie dagen als journalist mocht rondlopen.
Het minst favoriet was eigenlijk alles wat met burgerlijk recht te maken had. Ik kwam er al snel achter dat ik meer een ‘publiekrechtman’ was. Wat ook niet hielp, was dat ik na een tentamen goederenrecht, verbintenissenrecht of burgerlijk procesrecht altijd met een euforisch gevoel de zaal uitliep (‘sowieso een 8!’) en vervolgens een dikke onvoldoende terugkreeg. Ik was daar duidelijk niet voor gemaakt.
Wie was voor u een inspiratiebron?
Tijdens mijn master staats- en bestuursrecht volgde ik op een gegeven moment een vak waarvan de hoorcolleges werden verzorgd door Jerfi Uzman, inmiddels hoogleraar staatsrecht aan de UvA. Hij sprak met zo veel enthousiasme over (botsende) grondrechten dat ik na die master besloot dat ik me verder wilde specialiseren in fundamentele rechten. Zo kwam ik uit bij die tweede master in Utrecht.
Wat zou u achteraf aan uw curriculum hebben veranderd?
Na drie jaar studeren merkte ik dat ik wel behoefte had aan wat eigen accenten in mijn studie, vandaar dat extra bachelorjaar en die tweede master. Maar dat deed ik in de tijd van de studiefinanciering: er was alle ruimte voor en ondanks die twee extra jaren studeerde ik af met nul euro studieschuld. Voor veel studenten is dat tegenwoordig geen optie meer. Daarom zou het goed zijn als die ruimte voor eigen invulling meer in het curriculum van de studie rechtsgeleerdheid zou worden ingebouwd.
Wat zou u de huidige generatie studenten aan advies willen meegeven?
Ik heb bijna acht jaar les gegeven aan drie verschillende universiteiten, en ik heb echt een heleboel adviezen voor de huidige generatie studenten. Maar daarvan springt één advies er het meest uit, en dat is: toon interesse in je docenten. Er bestaat tegenwoordig een soort onzichtbare muur tussen studenten en docenten en daar heeft niemand profijt van. De colleges waarvan ik wist dat er studenten zaten die breder geïnteresseerd waren dan ‘wat moet ik precies weten voor mijn tentamen’ waren voor mij het leukst om te geven, en ik weet zeker dat die colleges daarom ook beter waren. Docenten vinden het vaak heel leuk om studenten beter te leren kennen, en ik denk dat een betere band tussen studenten en docenten, en daarmee een gezelliger leerklimaat, uiteindelijk zorgt voor betere studieprestaties.
Tjebbe Geldof is deze week ook Mr. van de week. Lees hier het artikel.
