Allereerst is het belangrijk om kort uit te leggen wat het Pastafarisme inhoudt. Het Pastafarisme is een religie en de mensen die aanhanger zijn van deze religie geloven in de kerk van het Vliegende Spaghettimonster. Ze dragen een vergiet op hun hoofd, wat voor hen een heilig object is. En daar ging deze zaak over. Want een van de aanhangers van het Pastafarisme wilde op haar identiteitskaart en rijbewijs een foto met haar vergiet. Omdat dit niet mocht, ging zij hiertegen in beroep bij de rechter. De rechter ging niet zo zeer in op de vraag of het Pastafarisme kon worden gezien als religieuze of levensbeschouwelijke stroming, maar meer op het feit of het Pastafarisme voorschrijft dat je het hoofd bedekt met zo’n hoofddeksel, en de rechter oordeelde van niet.
Het betoog van de appellant was dat de rechtbank de religieuze aard van het Pastafarisme verkeerd interpreteerde en dat het Pastafarisme wel degelijk als een godsdienst of levensbeschouwing moet worden beschouwd. Ze benadrukt het wereldwijde verband, de inschrijving als kerkgenootschap en de ethiek die het leven van aanhangers beïnvloedt. Ze claimt bescherming van grondrechten op basis van onderzoek en opvattingen van deskundigen. Hiermee wordt bedoeld dat er door appellant een beroep is gedaan op artikel 9 van het EVRM. Dit artikel waarborgt de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging.
Daarnaast betoogde appellant dat de rechtbank niet voldoende rekening hield met haar argumenten over het hoofdbedekkingsgebod in het Pastafarisme en dat haar geloofsovertuiging, zelfs als de bredere beweging niet als godsdienst wordt beschouwd, recht heeft op grondrechtelijke bescherming.
De Afdeling van de Raad van State erkent de vrijheid van godsdienst, maar concludeert dat het Pastafarisme niet voldoet aan de criteria van ernst, samenhang en belang die vereist zijn om als godsdienst of levensbeschouwing te worden beschouwd volgens het EVRM en de Grondwet. De Afdeling wijst op het satirische karakter, de parodiërende geschriften en de gebrekkige ernst en samenhang in de leer van het Pastafarisme als redenen waarom het niet als religieus kan worden beschouwd. Hierdoor krijgt appellant geen uitzonderingspositie voor het dragen van het vergiet op officiële foto’s.
Hier kan met een kritisch oog naar gekeken worden. In de huidige samenleving zijn er een aantal godsdiensten waarvan wij als samenleving erkennen dat het een godsdienst is, maar dit kan natuurlijk over de tijd veranderen en dan kan het gevoelig liggen voor die mensen van een nieuwe godsdienst als zij niet hun rituelen kunnen uitvoeren of dat ze zich niet gerespecteerd voelen. Desalniettemin is het ook niet de bedoeling dat het makkelijk wordt gemaakt om op een foto van een identiteitskaart elk willekeurig object te dragen. We moeten namelijk ook rekening houden met andere staten en hoe zij ernaar kijken.
