De vakantie is voor de meesten weer ten einde en het werken is weer begonnen. Voor de een betekent dat weer vaste uren maken en voor de ander af en toe inspringen wanneer het nodig is. Verschil moet er zijn. Of toch niet?
Op de huidige arbeidsmarkt is de kloof tussen vaste en flexkrachten volgens het kabinet te groot. Zo wordt een vaste kracht doorbetaald tijdens ziekte, maar de flexkracht doorgaans niet. Om deze kloof te verkleinen heeft het kabinet al in 2014 de Wet werk en zekerheid ingevoerd, maar deze blijkt niet het gewenste resultaat op te leveren. Daarom komt het kabinet nu met de Wet arbeidsmarkt in balans (hierna: WAB). Deze zal begin 2020 voor het grootste deel wordt ingevoerd. Deze wet beoogt, zoals de naam al doet vermoeden, de arbeidsmarkt in balans te brengen.
Uit onderzoek is gebleken dat de huidige arbeidsmarkt in disbalans is doordat de werkgever de keuze voor vaste of flexkrachten niet baseert op de aard van het werk, maar op risico’s en kosten. Dit heeft tot gevolg dat veelal de jongeren de dupe zijn en als flexwerker aan de slag moeten. Om deze situatie te veranderen beoogt de WAB de kostenverschillen tussen vaste en flexkrachten te verkleinen en vaste contracten aantrekkelijker te maken. Dit doet zij onder andere door de ketenregeling van twee naar drie jaar te verlengen, een cumulatieve ontslaggrond in te voeren waarbij de transitievergoeding wordt verhoogd en de WW-premie bij een vaste kracht lager te laten zijn dan bij een flexkracht.
Maar dragen voornoemde punten daadwerkelijk bij aan het verkleinen van de ongewenste kloof? Volgens Vakbond CNV niet. Zo zou de wijziging naar cumulatieve ontslaggronden juist het ontslaan van werknemers vergemakkelijken. Het is immers niet meer vereist dat de werkgever zijn ontslaggrond volledig en goed onderbouwt. Het cumuleren van een aantal verschillende redenen is al voldoende om iemand te kunnen ontslaan. Daarnaast zou volgens het CNV het verlengen van de ketenregeling van twee naar drie jaar zorgen voor rechtsonzekerheid voor de werknemer.
Of de nieuwe wet nu bijdraagt aan balans dan wel disbalans in de arbeidsmarkt zal moeten blijken.
