Afgelopen zomer werd ik 41. Het inhoudelijke juridische werk heb ik zo omstreeks het jaar 2000 “er aan gegeven”. Ik heb 2 kinderen en bovendien heb ik de laatste jaren steeds minder haar zodat ik er langzamerhand ook echt als 40 uitzie. Stel je voor dat ik besluit om terug te gaan naar het inhoudelijke werk. Wat zijn mijn kansen op de juridische arbeidsmarkt anno 2011 denkt u?
Ik heb me laten vertellen dat er een groep herintredende juristen is, ik moet eigenlijk zeggen juristes, die het helemaal niet makkelijk vinden om “back in the game” te geraken.
Tussen 43 en 53, met ooit een glanzende carrière in de advocatuur of consultancy. Gestopt na het 2e of 3e kind omdat het gezin niet te combineren was met de veeleisende baan en de carrière van de succesvolle echtgenoot. Zo’n 5 tot 10 jaar eruit geweest. Nu zit de jongste in groep 5 van de basisschool en ontstaat weer ruimte voor de professional in moeder.
Graag aan de slag. Mooie zaken, grote deals, inspirerend werk, gedreven collega’s net als vroeger. Maar dat blijkt niet zo makkelijk als gedacht. Hoe komt dat?
Er is een bekend bureau wat de laatste tijd een advertentiecampagne voert die over deze groep lijkt te gaan. Ze promoten werken via het “web” voor juristes. (Vreemd genoeg alleen voor vrouwen) Is dat een oplossing? Ik vraag het me af. Behalve dat ik nog nooit iemand gesproken heb die via dit initiatief zaken heeft gekregen ken ik ook geen patijen die er gebruik van maken. Het is dus maar zeer de vraag of het een succes is. Maar zelfs al zou het wel van de grond komen, is dit dan het antwoord? Voor velen ieder geval “nee”. Zij zoeken behalve het werk op het hoogste niveau, juist ook weer de sociale en professionele context met collega’s.
Zit er nog iemand te wachten op herintreders?
Eigen kantoor
Als herintredende advocate lijkt het me lastig om “from scratch” een praktijk op te bouwen. De concurrentie is immers groot. Niet alleen van andere advocaten maar ook van niet advocaten. En wat dacht je van de invloed op de markt die uitgaat van de opkomst van rechtsbijstandverzekeringsproducten. Die verzekeraars worden langzaam maar zeker de grootste afnemers van advocatuur. Ze verdelen de markt, vooral als het gaat om particuliere zaken.
Dat worden dus veel van die vreselijke avondjes naar de rotary, tennisclub en de plaatselijke ondernemersvereniging om cliënten te werven. Ik bewonder je, want het zou mij niet lukken.
Interimmen dan maar?
Buitenstaanders denken vaak dat interimmen de ideale manier van werken is. Ok, ze hebben gelijk, dat is het ook, maar vergis je niet. Een goeie interimmer is niet hetzelfde als iemand die geen baan heeft. Dat nog even los van het feit dat de klussen vandaag de dag niet voor het oprapen liggen.
Doordat het steeds normaler is om als interim-jurist je vak uit te oefenen, zijn er steeds meer jongere advocaten en bedrijfsjuristen die de interim-markt betreden. Hoog opgeleid, super up to date qua kennis, uiterst flexibel en voorzien van een actief netwerk (o.a. via OJ). Zeer geduchte concurrenten voor een jurist van 40+ die er een tijdje uit geweest is. Bovendien verwacht ik dat er steeds minder hoogwaardige klussen voor niet-specialisten zullen zijn.
(Voor alle duidelijkheid: specialisme kun je ook ontwikkelen in een bepaalde branche of type probleem. Het hoeft zich niet te beperken tot een bepaald rechtsgebied. Heb ik wel eens een stukje over geschreven)
“in het team passen”
In december was ik op bezoek bij een van de grootbanken om daar het freelance juristen netwerk te bespreken wat we in LawyerLink voor hen aan het maken zijn. We hadden het over de vraag wie zij graag inhuren. Toevallig hebben we toen vrij lang gesproken over het begrip “in het team passen”. Anders dan veel afgewezen sollicitanten denken, is dat namelijk iets wat echt een grote rol speelt.
Deze klant, en ik denk eigenlijk alle klanten die hun juridische afdeling op orde hebben, willen vooral mensen inhuren die iets extra’s brengen, maar zonder dat ze het groepsproces in het team verstoren. Je moet dus ook als interimmer in het team passen. De juiste actuele ervaring is daarbij belangrijk, maar ook belangrijk is iets wat deze klant op z’n Engels “attitude” noemde. Succesvolle interim-juristen onderscheiden zich vaak van anderen door hun opstelling. Ze benaderen hun rol als interim jurist als een vak. Ze zijn flexibel, service- en klantgericht. Ze geven de klant het gevoel dat hij op de eerste plaats komt.
Allemaal zaken die een klant (terecht of onterecht) niet direct associeert met een herintredende generalist van 40+. Als je er dus lang echt uitgeweest bent lijkt me de interim-loopbaan niet de makkelijkste weg om weer snel op niveau aan de slag te komen. Ik zou zelf, als ik ooit terug zou willen naar de inhoud, waarschijnlijk eerst kiezen voor een dienstverband.
Kan je leeftijd je disqualificeren?
Leeftijd is van invloed op hoe mensen op je reageren, maar ook op hoe je zelf in het leven staat. Het lijkt me dus ook best aannemelijk dat je leeftijd van invloed is op de dynamiek in een team. Het rottige is alleen dat het meestal zo’n P&O-er is die je vertelt dat je “niet in het team past”. En daar moet je het dan maar mee doen. Terwijl jij je natuurlijk niet kunt voorstellen dat er een team is waar jij niet bij zou kunnen passen. En als je dacht dat je niet zou passen had je natuurlijk niet gesolliciteerd! Frustrerend. Zeker als het betekent dat je voor de zoveelste keer afgewezen wordt om dezelfde reden.
Ik vraag me trouwens af of het echt om je leeftijd gaat. Zou het niet te maken kunnen hebben met het gegeven dat je misschien in een andere levensfase zit dan de rest van het team? En dat je daarom andere prioriteiten in je leven hebt? Dat zou toch een mismatch kunnen opleveren? Ooit zette je een streep onder je baan om fulltime moeder te worden. Nu wil je weer aan de slag, maar je kunt natuurlijk niet een streep zetten onder het moeder zijn, om weer voor 100% voor je werk te gaan.
Denk nou niet dat ik een negatief beeld heb of je het herintreden wil ontmoedigen. Alles behalve dat.
Sowieso staan werkgevers straks weer om je te dringen als de economie aantrekt, de vergrijzing toeslaat en de “war for talent” weer in alle hevigheid losbarst. Maar daar hoef je natuurlijk niet op te wachten.
Ook nu zijn er werkgevers die blij zijn met toptalent wat een tijdje wat anders gedaan heeft. Daar moet je zijn. Elke sollicitatie bij een organisatie die eigenlijk iemand van 30 zoekt is in wezen zonde van je tijd. Kleine moeite om ze even te bellen om te checken voor je een cv stuurt en je een teleurstelling op de hals haalt.
Volgens mij is het ook een goed idee om het idee los te laten dat je meteen weer kunt instaappen op het niveau waar je jaren geleden gestopt bent. Mooi als dat wel lukt, maar laat er niet alles van af hangen. Dat geldt ook voor de positie en het salaris. Allemaal minder belangrijk.
Wat is wel belangrijk? Zorgen dat je bij het juiste type organisatie binnen komt en dat je werkt in het “juiste” vakgebied (datgene waarin je verder wilt). Eerst weer meedoen. Eerst bewijzen dat je het nog hebt. Als je maar eenmaal “in the game” bent zul je snel genoeg weer op je oude niveau zitten.
Ben je zelf 40+ of een manager van een juridische afdeling? Ik ben benieuwd naar jouw idee/mening. Aarzel ook niet om te laten weten als je vindt dat ik onzin schrijf. Zullen we dan de discussie voeren op LinkedIN? Het idee voor dit stukje kwam van Francoise. Zij coördineert op LinkedIN een groep. het lijkt me leuk om daar verder van gedachten te wisselen.
