Abel Canoy (23 jaar) studeert Nederlands recht aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij verwacht komende zomer zijn bachelor af te ronden. Hij liep stage bij DeHaan Advocaten en Notarissen, afdeling advocatuur, van 29 augustus 2022 tot en met 7 oktober 2022.
Waarom heb je voor deze tijdelijke werkgever gekozen?
Deze stage viel op mijn pad. Ik deed mee aan een pleitactiviteit van de civielrechtelijke vereniging Diephuis in Groningen. Dit is een studievereniging waar ik actief lid ben. Tijdens de pleitavond werden prijzen uitgedeeld, met als hoofdprijs een zesweekse stage bij DeHaan. Een ontzettend leuke prijs die ik van tevoren niet aan zag komen, maar ik besefte mij direct dat ik van geluk mocht spreken.
Wat moet je zoal doen?
Als stagiair heb ik mij de afgelopen zes weken voornamelijk bezig gehouden met het schrijven van memo’s. Daarnaast hielp ik mee aan het opstellen van allerlei processtukken, zoals een dagvaarding en een beslagrekest. Vaak kwamen advocaten naar mij toe met de vraag of ik bepaalde artikelen, annotaties en dergelijken op kon zoeken. Ook mocht ik aanwezig zijn bij cliëntgesprekken, team-, jurisprudentie- en commerciële overleggen.
Wat zul je nooit meer vergeten van je stage?
Hoe lastig het kan zijn om de juiste memorie van toelichting te vinden.
Wat was je ‘grootste blunder’ tijdens je stage? En je grootste succes?
Ik werkte de hele middag aan een memo over de non-conformiteit bij de koop van een woning. Ik zat er lekker in, bleef tot na vijven op kantoor om door te schrijven en had het idee dat dit wel eens mijn beste memo tot op dat moment kon worden. De advocaat voor wie ik de memo schreef kwam toen langs mijn bureau. We spraken over de memo die zij vluchtig doorlas en zei iets met de strekking van: “Ah, ja, nee, dit wist ik al.”
Het bleek dat ik volledig de verkeerde kant op gegaan was met mijn potentiële beste memo. Ik heb avonden gehad dat ik op de fiets terug naar huis zat en mij tevreden en voldaan voelde over de extra lange kantoordag die ik gedraaid had, maar na zo’n blunder zit je toch wat minder lekker in de wedstrijd. Gelukkig was het absoluut geen waardeloze ervaring; de advocaat kon mij goede tips geven over hoe ik deze memo beter aan had kunnen pakken vanaf het eerste moment van schrijven én vanaf dat moment dat ik erachter kwam dat ik de verkeerde koers gevaren had. Spelenderwijs leert men, en dit is de prijs die je daar soms voor betaalt (denk ik dan).
Mijn grootste succes aanwijzen vind ik lastiger, maar er zijn wel bepaalde stukken die ik opgesteld had waar ik heel tevreden over was. Het is dan ook prettig en geeft veel voldoening om van een advocaat te horen dat mijn stuk goed hielp bij zijn/haar werkzaamheden.
Bij deze vraag denk ik wel direct aan het volgende moment. Ik had een van mijn eerste memo’s ingeleverd. Ik hoopte van tevoren dat ik kon laten zien dat ik vliegensvlug een memo van acht kantjes kon tikken. Dit bleek niet realistisch in mijn geval en eerlijk gezegd baalde ik hier erg van. Bij de bespreking van mijn memo (deze werd uiteindelijk vier kantjes) kreeg ik twee à drie goede tips over de opmaak, maar de inhoud bleek goed en duidelijk te zijn. De advocaat vertelde mij dat het hem niet zozeer uitmaakt hoe lang het duurt voordat de memo af is, zolang het eindresultaat maar goed is. Een hart onder de riem in geval ik een volgende keer vastloop in het schrijven van een stuk.
Wat is je meest gedenkwaardige ervaring?
Ik heb veel strafzittingen bijgewoond sinds ik rechten studeer. Tijdens mijn stage heb ik voor het eerst bij een civiele zitting plaatsgenomen in het publiek en dit was een leuke, interessante ervaring. Bij de zitting was de wederpartij met advocaat aanwezig, ook vergezeld door een student-stagiair. Zoals buschauffeurs naar elkaar knikken en zwaaien op de weg, knikten de andere student-stagiair en ik naar elkaar in de zittingszaal. Een soort pseudo-collegialiteit.
Het was een interessant juridisch vraagstuk, er was sprake van emotie en drama, advocaten kregen tóch de mogelijkheid om pleidooi te houden (in een tussenvonnis achtte de rechter een mondelinge toelichting op zitting namelijk niet nodig) en er werd een poging gedaan tot het treffen van een schikking. Hoewel ik natuurlijk wist dat een zitting bij de burgerlijke rechter heel anders in elkaar steekt dan een zitting bij de strafrechter, was het heel boeiend om ook deze aspecten van de zitting mee te maken.
Het vonnis zal ergens deze maand geveld worden. Mijn stage is dan al voorbij, maar de advocaat en ik hebben de afspraak gemaakt dat hij mij op de hoogte stelt van het oordeel dat de rechter zal geven. Ook vanwege het wat minder puur-juridische aspect van de zaak, ben ik heel nieuwsgierig naar de uitspraak. Zoals gezegd, emoties en drama waren zeker in de zittingszaal aanwezig. De vordering en de overige inhoud van de zaak maken dat de rechter – naar mijn idee – in haar oordeel flink zal proberen het geschil zo finaal mogelijk te beslechten. De relatie tussen de partijen was namelijk onderhand dusdanig verslechterd dat zij helaas niets meer met elkaar te maken wilden hebben. Ik ben benieuwd in hoeverre de rechter die wens in haar oordeel gaat verwerken.
Oh ja. Advocaten pleiten zittend bij de burgerlijke rechter. Ik had daarvoor uitsluitend staande (straf)pleiters gezien, dus dat was aanvankelijk een vreemd beeld voor mij.
Denk je op grond van je stage verder te gaan in dit beroep?
De afgelopen zes weken zijn op heel veel manieren leerzaam geweest. Ik heb een beter beeld gekregen van mijzelf en welke werkzaamheden, rechtsgebieden en onderwerpen mij meer en minder aanspreken. De advocatuur spreekt mij al lange tijd heel erg aan. Juridische puzzels oplossen, mensen helpen, het pleiten je eigen maken. Het lijkt mij nog steeds een ontzettend leuk beroep.
Sommige dingen leer je minder snel op de universiteit en sneller in de praktijk. Wat mij bijvoorbeeld verteld werd, is dat sommige advocaten veel waarde hechten aan het contact met cliënten, terwijl anderen dit minder doen. Ik zou later wel gespecialiseerd willen zijn binnen een rechtsgebied waarbij je veel contact hebt. De strafrechtadvocatuur spreekt mij wat dat betreft erg aan.
Waar denk je over tien jaar te staan?
Op meerdere plekken. In de strafrechtadvocatuur verricht de advocaat zijn/haar werkzaamheden op verscheidene locaties. Ik hoop onder andere in toga te staan voor de meervoudige kamer. Ik hoop op het politiebureau te staan om verhoorbijstand te kunnen geven.
Ten slotte denk ik over tien jaar dat ik in de gevangenis sta. Te werken, uiteraard.
