U zamelt geld in voor Jon Sherling in zijn strijd tegen kanker. Hoe gaat het op dit moment met hem?
“Jon is een vader van een klasgenoot van mijn oudste zoon Jack. Hij heeft een zeldzame vorm van kanker en staat op het punt zijn baan en daaraan gekoppelde ziektekostenverzekering te verliezen. Ondanks alle tegenslagen blijft hij optimistisch. Jon vertelde mij dat hij zijn vrouw had ontmoet tijdens het trainen voor de New York City marathon. Sinds 2020 heeft New York State een doorlopend loop- en fietspad van 644 kilometer (ruim 15 marathons) van de Canadese grens naar New York City, de Empire State Trail. Het plan was snel opgevat om door het rennen daarvan geld in te zamelen voor Jon. Voor donaties, zie deze link.”
In een week tijd legt u 399 mijl af (± 640 kilometer), twee marathons per dag. Wat voor training gaat vooraf aan zo’n enorme inspanning?
“De training heb ik in zo’n vier maanden trapsgewijs opgebouwd met een piekbelasting van 175 kilometer per week, het leeuwendeel daarvan ren ik in een rustig tempo pendelend tussen mijn appartement in Brooklyn en het kantoor van Houthoff op Rockefeller Plaza. Ik heb al wel ervaring opgedaan met extreme races. Zo rende ik vorig jaar de Marathon des Sables. Die race bestaat uit 6 marathons in de Sahara woestijn in Marokko waarbij je al je spullen zelf moet dragen. De natuur, sfeer tussen deelnemers en inspanning waren onvergetelijk.”
Naar welke etappe van de voettocht kijkt u het meeste uit?
“De Empire State Trail voert langs Ticonderoga, dat een gelijknamig fort heeft dat de Amerikanen door een verrassingsaanval innamen in de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog. Met de buit gemaakte kanonnen werd Boston succesvol omsingeld. Ik kijk vooral ook uit naar de finish in Bowling Green in Manhattan, omdat mijn zoons Jack (6) en Luca (3) dan het laatste stukje met mij mee zullen rennen.”
Bent u een stilteloper, of is er bepaalde muziek die u al die uren op de been houdt?
“Allebei. Mijn muziekvoorkeur is eclectisch, maar tijdens het rennen luister ik vaak naar klassieke reggae (Jimmy Cliff, Desmond Dekker, de Paragons), protestzangers uit de Amerikaanse Civil Right beweging (Nina Simone, Sam Cooke) en Cat Stevens blijft een all-time favoriet.”
Al jaren woont u in de Verenigde Staten. Is er iets dat u in het bijzonder mist aan uw geboorteland?
“Behalve Indonesisch eten (dat hebben ze in New York bijna niet), mis ik vooral mijn familie. Mijn moeder komt meestal een paar keer per jaar langs, en mijn jongste broer rent deze keer met mij mee door New York State. Weer een keer op bezoek bij Feijenoord, zeker nu ze het zo goed doen, zou me ook blij maken.”
Doen de rechtbankdrama’s waaraan wij ons in Nederland laven recht aan het advocatenbestaan in ‘The Big Apple’?
“Helaas meestal niet bij ons op kantoor in New York. Wij adviseren Amerikaanse cliënten over Nederlands en Nederlands Caribisch recht. Er zijn wel markante cliënten, er wordt gewerkt aan grote zaken en af en toe moet ik snel even het vliegtuig in om beslag te laten leggen op goederen op Curaçao of elders.”
Wie of wat is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
“Ik heb de laatste paar jaar genoten van mijn samenwerking met mijn helaas overleden kantoorgenoot Rob Meijer, een uitmuntend jurist die rechtlijnig was in zijn denken en met wie je goede inhoudelijke discussies kon voeren.”
Welk boek las u het laatst?
“The Black Count van Tom Reiss, een meeslepend boek over de zwarte vader van de negentiende-eeuwse Franse schrijver Alexandre Dumas. Hij groeide op in het huidige Haïti en het lukte hem – in een tijd waar slavernij nog regel was – na de Franse revolutie de belangrijkste generaal te worden in het Franse leger, totdat Napoleon de macht greep.”
Als u het voor het zeggen had…
“Zou iedereen meer bewegen. Een overwegend sedentair bestaan is ongezond. Stel afhankelijk van je fitnessniveau een realistisch doel, en probeer ook als het even druk is, te zorgen dat bewegen een prioriteit blijft.”
Benieuwd naar de studententijd van Boersma? Kijk hier.
