Ik weet niet meer wat ik aanhad toen ik voor het eerst naar de kleuterklas ging. Het zal een kleurrijk geheel geweest zijn, want ik zocht graag mijn eigen kleren uit en ik had een voorkeur voor zoveel mogelijk kleur tegelijk. Mijn eerste schooldag viel samen met mijn vierde verjaardag, en er is een herinnering die ik van die dag wél bewaard heb: ik vond het namelijk te intimiderend als de kinderen uit mijn klas verjaardagsliedjes voor mij zouden zingen. In plaats daarvan werden daarom kerst- en sinterklaasliedjes gezongen. Maar wat maakt het uit, want wie maakt zich op die leeftijd druk over de indruk die je achterlaat?
Ik heb wel een levendige herinnering aan wat ik aanhad op de eerste dag naar de middelbare school. Weken was ik bezig met het voorbereiden van deze belangrijke dag. Bij de copyshop had ik een foto van 3T (een mierzoete jongensband) laten afdrukken op een wit T-shirt. Ook had ik speciaal voor de gelegenheid mijn spijkerbroek afgeknipt tot net boven de knie en de draden aan de onderkant goed losgetrokken, zodat het geheel iets weg had van een hoelarokje. Daaronder een paar sandalen, want het moest wel praktisch blijven. De eerste indruk was indertijd ontzettend belangrijk, want in de eerste paar schooldagen werd je sociale status voor de hele middelbare schoolperiode bepaald.
Mijn dagen op de hogeschool en universiteit vallen voor mij qua kleding allemaal een beetje samen. Veelal oude, enigszins verwassen kleren, want ik kon me er niet toe zetten me te interesseren voor mijn kleding, terwijl er zoveel andere dingen waren die mijn aandacht vroegen. Vriendinnen uit die tijd kunnen zich nog steeds verkneukelen als ze het hebben over wat ik aanhad op wasdagen, omdat op die dagen de absolute dieptepunten van mijn garderobe in zicht kwamen – alle enigszins toonbare kleding lag immers in de wasmachine. Over de indruk die ik op anderen achterliet, maakte ik me toen geen zorgen, want op de universiteit werd ik alleen afgerekend op mijn cijfers, en op de studentenvereniging viel in qua kledingstijl niet uit de toon (vond ik). Voor mijn bijbaantjes had ik twee nette truien die ik afwisselend droeg. Een wasmachine had ik niet, dus met enige regelmaat was ik op het laatste moment aangewezen op parfum, deodorant en (als ik pech had) toiletverfrisser.
Vorige week had ik mijn eerste werkdag bij een nieuwe baan en opeens waren de kriebels van de middelbare school weer terug. Gelukkig heb ik, nu ik een paar jaar werk, een uitgebreid assortiment aan min of meer nette kleren om uit te kiezen. Maar toch heb je altijd als het er op aan komt, opeens niets meer om aan te trekken. Want welke indruk wil je achterlaten op je eerste werkdag? In ieder geval moet het natuurlijk lijken alsof je – als echte vrouw van de wereld – gewoon zomaar iets uit de kast hebt getrokken. Maar intussen luistert het heel nauw. Ben je de eerste werkdag te netjes, dan is de toon meteen gezet en kan je niet meer terug. De stap van torenhoge pumps naar comfortabele laarzen is dan gewoon te groot. Maar nog erger is het om underdressed op je eerste werkdag te verschijnen. Stel je voor dat iedereen op chic gaat terwijl je zelf had gekozen voor dat enigszins verwassen, maar zo heerlijk comfortabele jurkje!
Mijn grootste angst was daarnaast nog dat het zou regenen op mijn eerste werkdag. Ik fiets namelijk naar mijn werk en ben een groot voorstander van regenpakken inclusief kaplaarzen. Het is voor mij onbegrijpelijk dat er mensen zijn die liever de hele dag met een natte broek rondlopen, dan zich in een dergelijke outfit te hijsen. Aan de andere kant realiseer ik me ook, dat ik met deze opvatting tot een minderheid behoor en dat het waarschijnlijk not done is om op je eerste werkdag in een druipend regenpak te verschijnen. Maar goed, het regende niet, dus wat dat betreft heb ik geen lastige beslissingen hoeven nemen.
Nog een extra uitdaging. Ik heb een baby van 5 maanden die met enige regelmaat vriendelijk lachend royale hoeveelheden melk teruggeeft aan iedereen die de fout maakt om binnen twee uur na een voeding in zijn buurt te komen. Dat ons hele huis daardoor naar oude kaas ruikt is niet zo erg, maar je wilt liever niet dat je op je eerste werkdag door een collega wordt gewezen op een riekende melkvlek op je schouder of een aangekoekte melkklit in je haar… Dit is mij gelukkig bespaard gebleven, al was het maar omdat ik die ochtend alleen met een grote handdoek om me heen in de buurt van mijn lieve zoontje ben gekomen.
De eerste indruk die je achterlaat op je werk is essentieel en bepaalt het gehele verdere verloop van je carrière. Want als er ad hoc een jurist nodig is om mee te gaan naar een bespreking, dan kiest de leidinggevende of partner vanzelfsprekend degene die er op dat moment volgens zijn of haar maatstaven het meest representatief uitziet. Tijdens zo’n bespreking moet je dan weer een onuitwisbare indruk achterlaten en zo gaat het balletje rollen. Dit is mij in ieder geval ooit zo verteld, en hoewel dit scenario zich in de praktijk nog moet voordoen, ben ik volledig voorbereid als het zover is! Met regenpak, maar zonder (zichtbare) babymelkvlekken.
