‘De jonge generatie weet niet meer wat werken is.’ En: ‘Jongeren grijpen kansen niet meer aan als die hun vrije tijd ook maar enigszins in de weg staan.’ Dit soort geluiden hoor ik steeds vaker van managers. Zo sprak ik een directeur van een creatief bureau. Hij had een starter een baan aangeboden met enorme doorgroeimogelijkheden. De dame in kwestie vond de baan fantastisch, maar wilde niet meer dan 24 uur per week werken. Onbegrijpelijk vond de directeur dit. Ze wilde wel de lusten, maar niet de lasten.
Als echte eigenwijze millennial herken ik beide kanten van het verhaal.
Opscheppen anno 2023
Laat ik beginnen met de positieve kant: de nieuwe generatie wil niet standaard 50 uur per week werken. De prioriteiten zijn veranderd. Waar vroeger carrière en status bepalend waren voor je leven, is dat nu vrije tijd. Alleen sukkels hebben het druk.
Opscheppen anno 2023 gaat over hoe vaak je leuke dingen kan doen, niet meer over je functietitel. Waar men voorheen status ontleende aan een beroep zoals dokter, advocaat of bankier, kwijlt men nu van jaloezie als je op donderdagmiddag spontaan naar het strand kunt gaan.
Het is een gezonde ontwikkeling op individueel niveau, en misschien zelfs wel maatschappelijk als dit resulteert in gezonde en vrolijke mensen die ook nog eens tijd overhouden voor hun naasten.
Maar er zit wel een keerzijde aan dit verhaal. De minder romantische kant die ik ook dagelijks voorbij zie komen: deze levensstijl moet gefinancierd worden. En daar schuurt de verwachting met de realiteit, want niemand wil 50 uur per week werken, maar ze willen wel de financiële mogelijkheden die bij een dito salaris passen.
Rijk en onafhankelijk
Het leven was al duur en de inflatie heeft nog een spreekwoordelijke duit in het zakje gedaan – of uit jouw zak gehaald, het is maar net hoe je het ziet. Als je dan ook nog vier keer per week buiten de deur ontbijt met een acai bowl en een latte macchiato met havermelk, blijft er weinig over van dat parttime-salaris.
Aangewakkerd door social media ontstaat het idee dat iedereen rijk en onafhankelijk kan worden zonder zich daar jarenlang het schompes voor te werken. Maar de werkelijkheid is dat het maar een zeer klein percentage van de mensen gegund is om goed geld te verdienen met weinig werken. Alleen zichtbaarheid is het belangrijkste ingrediënt van hun verdienmodel en daarom zie je deze succesverhalen zoveel online.
Dus laat ik de jonge lezers achter met de volgende deprimerende boodschap: de levensstandaard die je op Instagram voorbij ziet komen, is alleen weggelegd voor mensen die daar ook lang in geïnvesteerd hebben door hard te werken. Ook de meeste influencers die elke maand op een ander tropisch eiland zitten, hebben hard gewerkt om daar te komen.
Maar laat dat je er niet van weerhouden om te dromen en de huidige standaard qua werk ter discussie te stellen. Jullie zoektocht naar werkgeluk zorgt onherroepelijk voor teleurstellingen, maar creëert uiteindelijk een verandering die elke gezonde samenleving nodig heeft.
Verdien jij genoeg? Check het salariskompas.
Dit artikel is verzorgd door Intermediair.
