Mr. van de week is Bert Marseille. Hij is bijzonder hoogleraar empirische bestudering van het bestuursrecht aan de Universiteit van Tilburg. Afgelopen vrijdag sprak hij zijn inaugurele rede uit aan de universiteit met als titel ‘Voor- en nazorg door de bestuursrechter’. In zijn oratie betoogt hij dat de voorgenomen verhoging van de griffierechten niet past in de nieuwe aanpak waarbij rechter en bestuur proberen conflicten over overheidsbesluiten met gebruik van maatwerk op te lossen.
Er is al veel gezegd en geschreven in juridisch land over de kostendekkende griffierechten. Wat is de toegevoegde waarde van uw oratie?
In mijn oratie laat ik zien dat als je niet alleen wilt bereiken dat er minder vaak beroep wordt ingesteld bij de bestuursrechter, maar ook dat de bestuursrechter vooral zaken behandelt waar zijn bemoeienis van meerwaarde is, het een heel slecht idee is het griffierecht te verhogen. Bestuursorganen kunnen met een informele aanpak van bezwaren veel zaken bij de bestuursrechter weghouden. Van belang is dan wel dat wie naar aanleiding van een bezwaarschrift met de overheid om tafel gaat, de garantie heeft dat er een reëel alternatief voorhanden is, voor het geval het gesprek met de overheid op niets uitloopt. Maar het beste argument tegen de verhoging blijft wat mij betreft dat je je als overheid niet immuun moet willen maken voor kritiek.
Als de Tweede Kamer het wetsvoorstel aanneemt, is de Eerste Kamer aan zet. Dat wordt spannend. Het is een beetje koffiedik kijken, maar wat is uw voorspelling?
Ik kan me eigenlijk al niet voorstellen dat de Tweede Kamer het wetsvoorstel aanneemt, dus dat de Eerste Kamer akkoord zou gaan, vind ik al helemaal onvoorstelbaar, maar aan de andere kant, er gebeurt in Nederland zo veel wat een paar jaar geleden volstrekt onvoorstelbaar leek…
Het staat vast dat moet worden gesneden in de begroting van het Ministerie van Veiligheid & Justitie. Door verhoging van de griffierechten zou 240 miljoen euro kunnen worden bezuinigd. U bent hier tegen. Wat is het alternatief?
Ik las laatst in De Pers een stuk dat mij aansprak.
Wie is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
Ik ben positief bevooroordeeld over mijn Groningse en Tilburgse collega’s, dus die laat ik buiten beschouwing. Ik kom uit op Raymond Schlössels. Ik kan me herinneren dat ik in in het Nederlands Tijdschrift voor Bestuursrecht van maart 1996 voor het eerst een stuk van hem las. Ik was direct verkocht. Allemaal even helder, scherp en doordacht. Gelukkig heeft hij sindsdien nog ontzettend veel geschreven, en het is elke keer opnieuw genieten.
Welk wetsartikel vindt u het mooist?
Artikel 3:2 Awb, omdat er zo veel in en achter die beknopt geformuleerde eis aan het bestuur zit.
Welk wetsartikel het slechtst?
Veel artikelen die eindigen met een letter, zoals artikel 4:20b of 8:55f Awb. Vaak begrijp ik ze niet, en als ik denk dat ik ze wel begrijp, begrijp ik niet wat de toegevoegde waarde ervan is.
Wat is het hoogtepunt uit uw juridische carrière?
Daar heb ik nog nooit over nagedacht. Ik geniet van het werk wat ik doe en van de mensen met wie ik samenwerk, beter kun je het niet hebben.
Welke juridische website raadpleegt u vaak?
www.rechtspraak.nl.
Welk boek las u het laatst?
Victor Klemperer, Dagboeken 1945-1950.
Met wie zou u een gevangeniscel willen delen?
Met Leo Vroman, die man is al bijna honderd, maar maar wat een orginalitieit, humor, relativeringsvermogen en mildheid. Interviews met hem duren altijd te kort. Vandaar.
