Mr. van de week is Franc Wilmink. Hij trad op 6 februari aan als de nieuwe voorzitter van de Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie (KNB). Wilmink volgt daarmee (interim-)voorzitter Ruud van Gerven op, die begin vorig jaar tijdelijk tot voorzitter werd benoemd nadat het toen zittende bestuur door haar leden werd weggestuurd omdat de beroepsgroep een nieuwe koers wilde varen. Wilmink is notaris bij Scholten & Wilmink in Hoogeveen.
De KNB heeft roerige tijden achter de rug. Hoe kijkt u daarop terug?
Het was een heel interessant jaar. Toen vorig jaar het bestuur van de KNB werd weggestuurd, was dat in het notariaat nogal een schok. Mede ook omdat het met heel wat ‘revolutionaire’ retoriek gepaard ging. Ik heb het als heel fascinerend ervaren om vanaf dat moment bezig te zijn met gesprekken, onderhandelen, puzzelen om een oplossing te vinden waarbij aan de ene kant de bestuurlijke continuïteit werd gewaarborgd en aan de andere kant de nieuwe koers kon worden ingepast. Ik heb daar heel veel plezier in gehad.
In het hele gebeuren bent u een continue factor. U was immers penningmeester van het weggebonjourde bestuur en nu voorzitter van het nieuwe bestuur. Staat dat ‘verleden’ een nieuwe koers niet in de weg?
Uit het oude KNB-bestuur zijn uiteindelijk, inclusief ik zelf, drie bestuursleden meegegaan naar het nieuwe bestuur. Het is dus niet zo dat ik de enige continue factor was. Bovendien zat ik destijds nog maar een half jaartje in het KNB-bestuur. Bij het aantreden heb je uiteraard zelf ook ideeën en plannen; die pasten heel goed bij grote delen van de vernieuwingsagenda.
Notariskantoren hebben het momenteel erg zwaar en de toekomst ziet er ook niet heel gunstig uit. Is er nog licht aan het eind van de tunnel?
Het is mijn persoonlijke leefregel, dat -ook al zie je het nog niet- er altijd licht aan het eind van een tunnel is. Ook nu, of beter, juist nu, voor de notaris. De juridisering van de samenleving is een voortschrijdend proces. Bescherming tegen allerlei juridische risico’s en gevaren wordt voor de burger dus steeds belangrijker. De notaris biedt die rechtsbescherming als geen ander, laagdrempelig en op een hoog juridisch niveau. Het lijkt nu even niet zo, maar ik denk dat de vraag naar juridische diensten die de notaris in huis heeft alleen maar toeneemt.
Het lijkt ons na alle gebeurtenissen in de beroepsgroep niet makkelijk om voorzitter te zijn. Ervaart u dat als een grote druk?
Regelmatig merk ik dat mijn collega’s, notarissen en kandidaat-notarissen, veel vertrouwen in mij als bestuurder en als voorzitter hebben. Dat geeft mij echt geweldige steun om deze klus aan te pakken. Door dat vertrouwen voel ik eigenlijk ook geen druk of stress; ik krijg er een enorme ‘drive’ van.
Wat zijn de prioriteiten van de KNB voor 2013?
Heel belangrijk is de reorganisatie van het bureau van de KNB. Uiterlijk deze zomer moet er een organisatie staan die nog slagvaardiger en klantgerichter het notariaat in Nederland dient en bedient. Uiteindelijk in het belang van de notariële klant. Daarnaast blijft het werken aan de zichtbaarheid van de rol van de notaris een onderwerp dat veel aandacht en energie vraagt. Verder denk ik dat – door goed te luisteren naar wat de samenleving vraagt en verwacht van de notaris – sterk ingezet moet worden op versterking van de rechtsbeschermende rol van de notaris.
Wat is het hoogtepunt in uw juridische carrière?
Dat moet nog komen, vrees ik… Maar als ik dan toch iets moet noemen: misschien heel banaal, maar ik heb in een bedrijfsoverdracht en reorganisatiedossier eens een enorme vrijstelling van overdrachtsbelasting voor een klant in de wacht weten te slepen. Tegen alle oordelen en adviezen van deskundigen in lukte het na veel overleg uiteindelijk toch het Ministerie van Financiën ‘mee’ te krijgen om af te zien van de heffing van belasting in een situatie waarin eigenlijk geen vrijstelling van toepassing was. Waardoor dit bedrijf weer verder kon. Er speelde in dat dossier ook nog een aantal heel andere juridische problemen die uiteraard ook weer gevolgen hadden op de fiscale kant van de zaak. Dat deze zaak uiteindelijk fiscaal zo prima kon worden afgesloten, was voor mij zelf eigenlijk niet eens het belangrijkste. Juist het proces gaf mij enorm veel voldoening, om uiteindelijk alle puzzelstukken op hun plaats te zien vallen.
Wat of wie is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
Mijn kinderen wijs ik erop om mensen niet te idealiseren of idoliseren, want uiteindelijk blijken grote voorbeelden toch vaak van hun voetstuk te vallen. Inspiratie is dan ook een begrip dat bij ons thuis niet veel lading heeft. Als ik dan toch iets van inspiratie moet noemen, dan zijn dat voor mij mensen zoals Winston Churchill, maar ook iemand als Ir. Lely of mensen in mijn eigen omgeving in beroerde omstandigheden, die, geconfronteerd met een schijnbaar onmogelijke opgave, gewoon maar aan de slag, aan het werk gaan, en blijven doorgaan, op hun eigen manier en zonder handleiding, zonder vooraf te weten waar ze uitkomen, maar wel altijd met hun eigen ‘stip op de horizon’.
Welk wetsartikel vindt u het mooist?
Artikel 8 van de Muntwet. Daarin staat dat niemand gehouden is vals of vervalst geld aan te nemen. Ik vind het fascinerend en eigenlijk heel grappig dat een overheid het kennelijk nodig oordeelt om zoiets in een wet vast te leggen.
Welk wetsartikel het slechtst?
Wetsartikelen die een religieus doel dienen. Regelgeving, het recht, is een onmisbaar, nuttig en prachtig instrument. Het is er voor ons allemaal. Dat moet dan ook vrij zijn van overtuigingen die in het persoonlijk domein thuishoren.
Welke juridische website raadpleegt u vaak?
Uiteraard kijk ik vaak op ons eigen NotarisNet, maar ik raadpleeg ook regelmatig SDU Op Maat.
Welk boek las u het laatst?
Heb net het boek ‘De Arabieren’ van Eugene Rogan uit. Aan de hand van de geschiedenis van het Midden-Oosten in de laatste 2500 jaar legt het boek heel helder uit waarom het Midden-Oosten is zoals het is. Het boek lost de problemen daar niet op, maar geeft wel veel inzicht en begrip. En daar begint uiteindelijke elke oplossing mee. En ik ben net begonnen met herlezen van ‘Het grootste spektakel ter wereld’ (mooi boek, dat nog eens helder de evolutietheorie uitlegt) van Richard Dawkins. Engelse evolutiebioloog en hoogleraar in Oxford, als ik mij niet vergis.
Met wie zou u een gevangeniscel willen delen?
Wat het leven echt de moeite waard maakt, is de vrijheid om eigen keuzes te maken. Dat wordt je in de gevangenis ontnomen. Dus eigenlijk liever niet de cel in. Als het dan toch moet, dan graag met 100 meter interessante boeken. En als het een persoon moet zijn: iemand die een beetje fatsoenlijk kan klaverjassen.
