Mr. van de week is Jan Biemans. Per 1 augustus is hij hoogleraar burgerlijk recht, in het bijzonder goederenrecht en notarieel recht, aan de Universiteit Utrecht. Biemans promoveerde in 2011 op het proefschrift getiteld ‘Rechtsgevolgen van stille cessie’ aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij was hiervoor als (cassatie)advocaat verbonden aan De Brauw Blackstone Westbroek. Verder is hij onder meer raadsheer-plaatsvervanger bij het Gerechtshof Amsterdam en redacteur van het Maandblad van Vermogensrecht.
Voordat u in 2011 promoveerde aan de Radboud Universiteit Nijmegen was u ook advocaat. Waarom nu toch weer terug de wetenschap in?
In de rechtspraktijk heb ik het bijzonder naar mijn zin gehad, maar mijn hart ligt bij de wetenschap, vandaar mijn overstap. Voor het doen van onderzoek en het geven van onderwijs is mijn ervaring in de rechtspraktijk een pluspunt. Het maakt mij tot een betere wetenschapper. Ik ga er overigens vanuit dat ik vanuit mijn nieuwe positie zal blijven samenwerken met de praktijk.
Er is heel wat commotie aan uw benoeming voorafgegaan. Uw voorganger, Nora van Oostrom, beweert onterecht te zijn weggebonjourd. Het spreekwoord ‘de een zijn dood de ander zijn brood’ lijkt hier wel van toepassing?
Die laatste stelling gaat niet op. Nora van Oostrom is gelukkig springlevend. Wat mijzelf betreft, als het gaat om je brood verdienen, kun je beter op de Zuid-As blijven.
Wel juist is dat er commotie is geweest. Die commotie heeft bijvoorbeeld onder studenten tot onrust geleid. Dat betreur ik zeer. Ik heb echter met deze voorgeschiedenis geen bemoeienis gehad. Het is voor mij een gegeven. Voor de opleiding notarieel recht is het van belang dat de rust wederkeert en dat weer wordt gebouwd aan de opleiding. Ik merk dat bovengemiddeld veel energie in de opleiding wordt gestoken en dat is een goede zaak. Ik heb veel zin om in Utrecht aan de slag te gaan. Er staat een nieuw, fris team klaar dat er voor de volle honderd procent voor gaat.
Het gaat niet zo goed met het notariaat. Wat is uw advies aan deze beroepsgroep?
Het notariaat vervult een onmisbare functie in de Nederlandse samenleving. Ik ben ervan overtuigd dat betere tijden zullen komen. Het is daarom van belang dat ook nu notarissen voor morgen worden opgeleid. Tegelijkertijd is het van belang dat het notariaat anticipeert op veranderingen en zich daarop aanpast. Hoe dat het beste kan gebeuren, vormt onderdeel van mijn leeropdracht.
Wat of wie is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
Met name personen die door hun inspanningen hebben gezorgd voor een betere, rechtvaardigere wereld. Mijn inspiratie beperkt zich daarbij niet tot één bepaald persoon.
Wat is het hoogtepunt in uw juridische carrière?
Van 1998 tot 1999 heb ik aan Harvard Law School gestudeerd. Het onderwijs werd daar op buitengewoon inspirerende, bevlogen en prikkelende manier gegeven. Ik hoop dat op dezelfde manier in Utrecht te kunnen doen.
Welk wetsartikel vindt u het mooist?
Zonder twijfel de tweede zin van artikel 3:94 lid 3 BW. Daar kun je wel een boek van meer dan 750 pagina’s over schrijven.
Welk wetsartikel het slechtst?
Artikel 225 Rv zou echt eens moeten worden herzien. Het is bij de invoering van het nieuwe procesrecht ongewijzigd overgenomen uit de oude wettekst. In dat artikel komt totaal niet tot uitdrukking wanneer hangende instantie een andere procespartij de procedure kan overnemen. De opsomming in het artikel vertoont bovendien overlap.
Welke juridische website raadpleegt u vaak?
Met name websites waarop ik rechtspraak kan raadplegen.
Welk boek las u het laatst?
Romans lees ik nog maar weinig. Laatst heb ik in Zwitserland “Stoner” van John Williams gelezen. Dat vond ik een mooi boek. Als ik aan lezen toekom, zijn het met name biografieën en autobiografieën die ik lees. Het boek “Arabian Sands” van de Wilfred Thesiger kan ik iedereen aanraden. Wilfred Thesiger leefde van 1910 tot 2003. Hij was de zoon van de Engelse ambassadeur in Ethiopië en heeft van jongs af aan veel reizen gemaakt door onherbergzame gebieden in Noord Afrika en het Midden-Oosten waar nog nooit eerder een westerling was gekomen. Daar heeft hij verschillende boeken over geschreven. Arabian Sands is het verslag van zijn reis met bedoeïenen door the Empty Quarter of Arabia, buitengewoon indrukwekkend.
Met wie zou u een gevangeniscel willen delen?
Liever breng ik mijn tijd niet door in een gevangeniscel. Maar onder de voorwaarde dat voldoende doeken, penselen, olieverf voorhanden zijn en de ruimte groot genoeg is om te schilderen op grote doeken, kies ik voor een schilder als Pablo Picasso of Willem de Kooning. Het kan de gevangenis opvrolijken.
