Mr. van de week is Kiki Plugge. Zij is op 1 september benoemd tot voorzitter van de strafafdeling van het Gerechtshof Den Haag. Die sector bestaat momenteel uit ruim 45 raadsheren en even zovele secretarissen. Hiervoor was zij onder meer advocaat-generaal bij het ressortparket Den Haag en rechter bij de Haagse Rechtbank.
Sturing geven aan zoveel raadsheren is vast geen eenvoudige klus?
Klopt. Dat ligt niet zozeer aan de raadsheren, die als ervaren professionals, samen met hun collega’s het werk doen, als wel aan de grote uitdagingen die deze afdeling te wachten staan. De digitalisering, het verbeteren van de processen in samenwerking met onze ketenpartners, het efficiënt afdoen van vele, heel grote en complexe zaken, de teamvorming (zowel regionaal als inhoudelijk georiënteerd) zijn ontwikkelingen die veel van een ieder vragen.
Daarnaast willen wij ook op kwalitatief gebied uitstekend presteren en investeren in opleiding, intervisie en juridisch inhoudelijke bijeenkomsten.
Een uitdaging om te zorgen dat de raadsheren zonder dat het werk er onder leidt, hier in mee kunnen gaan en er ook plezier aan gaan beleven.
U werkt al ruim twintig jaar bij de rechterlijke macht. Hebt u nooit een overstap naar een commerciële omgeving overwogen?
Nee, eigenlijk niet. Ik heb me weleens georiënteerd in die richting, maar altijd snel het gevoel gekregen dat ik nergens een zo afwisselende en tegelijk ook inhoudelijk interessante baan kon krijgen als bij de rechterlijke macht.
De Rechtspraak staat meer dan ooit in de publieke belangstelling. Zeker als het gaat om strafrechtszaken. Heeft dat invloed op uw dagelijks werk?
Natuurlijk, dat heeft het altijd al gehad, ook in de tijd dat ik bij het Openbaar Ministerie heb gewerkt. Je moet altijd zorgen dat je alles wat je doet of zegt ook kunt verantwoorden en dat de buitenwereld ook moet kunnen begrijpen wat je doet. Dat is voor mij een zesde zintuig geworden bij het uitoefenen van mijn vak.
Wat of wie is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
Dat zijn meer mensen, maar meestal is de rode draad dat ze visie hebben, niet bang zijn en met respect hun mening durven te geven.
Wat is het hoogtepunt in uw juridische carrière?
Gek genoeg was dat het voorkomen dat een grote fraudezaak met 15 verdachten in hoger beroep behandeld zou gaan worden. Dit speelde in de tijd dat ik Advocaat-Generaal was bij het Haagse Ressortsparket. Het heeft mij twee jaar overleg met mijn eigen leiding, met de raadslieden van de verdediging en andere betrokkenen gekost en menige juridische notitie om anderen van mijn standpunt te overtuigen. Mooi als het lukt te voorkomen dat er heel veel inspanningen worden gepleegd aan iets dat nauwelijks of geen resultaat gaat opleveren(in mijn ogen).
Welk wetsartikel vindt u het mooist?
Art 313 Sv, waarin staat dat de telastelegging gewijzigd kan worden vrijwel zonder temporele beperkingen; dus ook na het requisitoir en in hoger beroep, zelfs na terugverwijzing door de Hoge Raad. Dit geeft de mogelijkheid fouten te herstellen en te focussen op waar het in een strafzaak echt om gaat: het bewijs in de zaak (en: indien aanwezig: de strafmaat).
Welk wetsartikel het slechtst?
Tja.. zelf heb ik altijd wat moeite met art 89 Sv, waarin de rechter een grote vrijheid wordt verleend om op billlijkheidsgronden schadevergoeding toe te kennen aan iemand die ten onrechte in voorlopige hechtenis heeft gezeten.
Wanneer is voorlopige hechtenis onrechtmatig? Wanneer heeft de verdenking ten onrechte bestaan? Wat is een billijke tegemoetkoming? Er is veel jurisprudentie en er zijn richtlijnen, maar ik blijf altijd het gevoel houden dat het moeilijk is die vragen goed te beantwoorden.
Welke juridische website raadpleegt u vaak?
Welk boek las u het laatst?
“De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween” van Jonas Jonasson. De geschiedenis van de 20 ste eeuw beschreven aan de hand van de geschiedenis van een man (met heel veel humor)
Met wie zou u een gevangeniscel willen delen?
Obama; zou veel met hem te bespreken hebben!
