Mr. van de week is Mark Teurlings. Donderdag a.s. vindt de presentatie van zijn boek Taal uit de zaal plaats, een opgetekende verzameling taalmissers en taaleigenaardigheden uit de rechtszaal. Teurlings is strafrechtadvocaat in Amsterdam. Hij is regelmatig te zien in verschillende tv-programma’s, zoals RTL Boulevard, SBS Shownieuws en WNL Vandaag de Dag.
Uw boek bestaat uit anekdotes met thema’s als: echtscheidingen, faillissementen, drugshandel, diefstal en fraude. Kunt u alvast een anekdote cadeau doen?
Natuurlijk. De eerste taalvergissing die ik bleef onthouden dateert van bijna twintig jaar geleden maar komt nog regelmatig voor. Het draait om het woord “hun” en is mede de reden geweest om missers te gaan verzamelen.
Ik stond destijds een jongeman bij, Hans. Hans heeft een vervelend probleem. Hij kan soms, zonder dat hij het zelf voelt aankomen, opeens zeer agressief worden. Nu heeft Hans op straat een vrouw aangevallen, omdat zij met haar fiets naar zijn mening niet snel genoeg aan de kant ging voor zijn scooter. Eerst heeft hij de vrouw uitgemaakt voor van alles en nog wat om haar vervolgens met fiets en al in het gras te duwen. Hans heeft wel spijt, maar vindt wel dat het allemaal enorm wordt opgeklopt. Ik sta Hans bij in het beroep bij het gerechtshof.
Hans doet zijn kant van het verhaal uit de doeken in onvervalst plat Amsterdams. Hans laat merken hoe boos hij is op de agenten en de politie in het algemeen. De raadsheren van het hof wiebelen zichtbaar ongemakkelijk op hun stoelen.
“Hun willen mij altijd hebben’ roept Hans uit. En hij vervolgt over de politie: ‘Als ik bij de garages sta bij ons huis zitten hun altijd te kijken en wachten hun tot ze me op iets kunnen pakken”’
De oudste raadsheer is zichtbaar geïrriteerd en loopt wat rood aan bij het verhaal van Hans die maar door en doorgaat. Hij doet nog een poging zich te beheersen en vraagt Hans: ‘Maar denkt u niet dat er ook een oorzaak bij uzelf moet worden gezocht?’
Hans wordt nog bozer en laat zijn agressiviteit duidelijk zien in de zaal. ‘Als hun niet altijd zo op mijn huid zitten is er niets aan de hand. Hun zijn altijd met me bezig. Het ligt niet aan mij maar jullie moeten bij hunnie zijn!’
De oudste raadsheer heeft het nu tientallen minuten aan zitten horen en kan zich niet meer beheersen: ‘Is het niet hullie?’ vraagt hij op scherpe toon.
De Voorzitter schiet in de lach en de anderen aan de tafel kunnen hun lach ook niet meer bedwingen. De lach werkt aanstekelijk en houdt even aan.
Ik begrijp de grap maar blijf uiteraard strak kijken. Hans draait zich naar mij om en zegt ‘Ik snap hunnie niet!’
U bent al jaren gefascineerd door de Nederlandse taal. Je zou verwachten dat elke advocaat een taalfanaat is: een advocaat schrijft wat af tijdens zijn werkende bestaan. Of zijn het juist de advocaten zelf die de taalmissers maken?
Nee hoor, dat valt mee. Iedere beroepsoefenaar maakt fouten. Vooral in het heetst van de strijd tijdens een requisitoir van een officier of een pleidooi van een advocaat hoor je missers. Ik spaar mezelf in het boek dan ook niet.
Waar wordt u het meest blij van: een geslaagd televisieoptreden, of een ijzersterk pleidooi?
Ik ben het meest trots na een goed en krachtig pleidooi waarbij je ziet dat er goed is geluisterd, veel wordt genoteerd en de cliënt(e) ademloos stamelt dat hij of zij het niet beter had kunnen verwoorden. Als je dan ook nog wat bereikt met het pleidooi, dan is dát waar je het voor doet. Televisieoptredens zijn grappig en soms vleiend maar niet belangrijk.
Wat of wie is in uw juridisch bestaan uw inspiratiebron?
Ik heb altijd veel respect gehad voor Max Moszkowicz Sr., maar ook voor bijvoorbeeld Geert-Jan Knoops en de gebroeders Anker. Daarnaast kijk ik ook naar anderen en door de jaren heen leer je van elkaar. Ik hoop zij ook van mij.
Wat is het hoogtepunt in uw juridische carrière?
Dat zijn er minstens twee. Ik heb in een megazaak een verdachte in Antwerpen bijgestaan in een moordproces, de moord op Ran Biemans. Er was vooraf veel aandacht van Peter R. de Vries in diverse programma’s. Toen het in België speelde kreeg Nederland dat niet zo mee, maar de Belgische pers stond er elke dag bol van. Na drie weken in een proces met een heuse jury werd mijn cliënt vrijgesproken en de medeverdachte, die mijn cliënt beschuldigde, kreeg 25 jaar. Dat was een huzarenstukje.
En in alle eerlijkheid. Het feit dat Stanley Hillis mij als advocaat koos en ik tot zijn liquidatie zijn advocaat bleef, werd door sommigen gezien als een soort kroon op het werk aangezien hij werd gezien als de grootste baas van de onderwereld. Natuurlijk weet iedereen dat ik alleen onschuldige cliënten bijsta (:-)) maar dat is ook wel een hoogtepunt.
Welk boek las u het laatst?
Naast mijn eigen boek nalezen en controleren was dat Lust & Liefde van Marion Bloem.
Met wie zou u een gevangeniscel willen delen?
Met niemand uiteraard. Toen ik een keer niet werd opgehaald uit de politiecel, omdat men mij vergeten was heb ik snel de alarmknop ingedrukt.
