Mr. van de week is Tjeerd Schiphof. Hij is mede-bestuurder en mede-oprichter van de Vereniging Kunst Cultuur Recht. Op vrijdag 16 november viert de vereniging haar tienjarig bestaan in de Singelkerk in Amsterdam. De VKCR zet zich in voor de bestudering van de juridische aspecten van kunst en cultuur. Schiphof is universitair docent informatierecht aan de Universiteit van Amsterdam.
Hoe verhouden kunst, cultuur en recht zich tot elkaar?
Het is een functioneel rechtsgebied dat raakvlakken heeft met allerlei systematische rechtsgebieden, van belastingrecht tot intellectueel eigendomsrecht tot strafrecht.
De laatste jaren is de juridisering van de kunstsector een feit. Is de huidige regelgeving daarvoor toereikend genoeg?
Er blijven lastige gevallen, zoals bij de inhoudelijke beoordeling van kunst bij subsidiering (en bij beroep tegen weigeringen om subsidie te verlenen).
De overheid heeft de geldkraan voor kunst en cultuur behoorlijk dichtgedraaid. Ziet u het somber in?
Voor de ‘echte’ kunst wel, de cultureel erfgoedsector waar ik me meer op richt is tot nu toe naar verhouding buiten schot gebleven.
Frank Kuitenbrouwer (oud-commentator van het NRC en oud bestuurslid van de vereniging) ontvangt vrijdag het erelidmaatschap vanwege zijn verdiensten voor VKCR. Wat maakt hem zo bijzonder?
Hij is mede-oprichter van de vereniging, en hij stelt twee maal per jaar een nieuwsbrief op die opvalt door het scala aan bronnen dat hij daarvoor raadpleegt. De nieuwsbrieven zijn te vinden op onze website.
Wat is het hoogtepunt uit uw juridische carrière?
Mijn promotie, op het proefschrift ‘De vrijheid van het toneel’.
Wat of wie is in uw juridisch bestaan uw bron van inspiratie?
Het maken van de vertaalslag naar de praktijk.
Welk wetsartikel vindt u het mooist?
Artikel 10 EVRM.
Welk wetsartikel het slechtst?
Artikel 13 Grondwet.
Welke juridische website raadpleegt u vaak?
www.rechtspraak.nl.
Welk boek las u het laatst?
‘delete, The Virtue of Forgetting in the Digital Age’ van Viktor Mayer-Schönberger. Een pleidooi om de mechanismes te doorbreken die ervoor zorgen dat persoonlijke informatie tot in lengte van jaren bewaard blijft. Een mooie gedachte vanuit een oogpunt van bescherming van de persoonlijke levenssfeer, maar een minder prettig vooruitzicht voor journalisten en historici.
Met wie zou u een gevangeniscel willen delen?
Ik moet er niet aan denken een cel te moeten delen met wie dan ook.
