Bij de nieuw gepubliceerde arresten gaat het om 97 civiele arresten, 15 strafarresten en 13 fiscale arresten, inclusief de bijbehorende conclusies van de advocaten-generaal bij de Hoge Raad (voorzover aanwezig). Daarbij zitten onder meer de civiele arresten ‘Blaauboer/Berlips’ (1905), ‘Baris/Riezenkamp’ (1957), ‘Saladin/HBU’ (1967), ‘(Aangereden) Hartpatiënt’ (1975), en ‘Kleuterschool Babbel’ (1980), het strafarrest ‘Toetsingsarrest’ (1942) en het fiscale arrest ‘Meerderheidsregel I-arrest’ (1992).
Databanken
De Hoge Raad is sinds 2019 bezig met het publiceren van ‘oude’ arresten. Het gaat om arresten van voor het jaar 2000; sindsdien worden uitspraken geanonimiseerd gepubliceerd op rechtspraak.nl. Daarvoor vond publicatie van arresten hoofdzakelijk plaats via juridische uitgevers. Een aantal arresten is door de uitgevers wel digitaal beschikbaar gesteld maar staat, in veel gevallen bewerkt, in databanken waarvoor een abonnement moet worden afgesloten.
Maatschappelijk belang
Omdat de Hoge Raad het maatschappelijk van belang vindt dat belangrijke arresten van voor 2000 gratis online beschikbaar zijn, is de raad bijna drie jaar geleden begonnen met het publiceren van oude(re) arresten. Op 31 januari 2019 werd als eerste Lindenbaum/Cohen gepubliceerd, op de honderdste ‘verjaardag’ van dit arrest.
Overtypen
Veel van de inmiddels gepubliceerde arresten moesten worden opgevraagd bij het Nationaal Archief in Den Haag en bij een archiefbewaarder in Kampen (hier liggen arresten van tussen 1980 en 2000 opgeslagen; de Hoge Raad beschikte in die periode niet over een archiefruimte waar dossiers onder de juiste klimatologische omstandigheden kunnen worden bewaard). Vervolgens worden de arresten door medewerkers van het Kenniscentrum van de Hoge Raad gescand, waar nodig geanonimiseerd en overgezet naar het systeem om ze te kunnen publiceren op rechtspraak.nl. Handgeschreven arresten moeten worden overgetypt – pas rond 1920 maakte de typemachine haar entree bij de Hoge Raad.
Oudste arrest
Het oudste arrest dat online te vinden is, is de zaak-De Bourbon Naundorff uit 1849. Dit betreft een geschil over de betaling voor ‘zekere geheimen en uitvindingen’ die door uitvinder De Bourbon Naundorff was overeengekomen met de Nederlandse ministers van Oorlog, Marine en Koloniën. Die wilden niet betalen toen de uitvindingen tegenvielen. Naundorff sleepte de Staat voor de rechter en kreeg gelijk bij de ‘Hooge Raad der Nederlanden’.
