Het is weer bijna zover, de eeuwenoude traditionele feestdag van Nederland komt eraan: het sinterklaasfeest. Kinderen die maandenlang wachten op dit moment zien er vaak geen probleem in. Voor hen gaat het maar om één ding: pepernoten en cadeautjes.
Wat een gezellig en onvergetelijk feest hoort te zijn, loopt ieder jaar uit op een tragedie. De één ziet het als een racistische uitdrukking en de ander weer als traditie. De komst van Zwarte Piet is een jaarlijks terugkerende maatschappelijke discussie. Een paar jaar geleden is het debat ontstaan. Veel mensen zien Zwarte Piet als een racistische karikatuur uit het verleden. Dat is historisch gezien ook zo. Zwarte Pieten zijn knechten van Sinterklaas, een oude blanke man. Maar moet Zwarte Piet dan echt worden afgeschaft? Nee. Dat hoeft helemaal niet, als het maar wordt aangepast.
Velen in Nederland zien het probleem rondom dit onderwerp niet. Logisch ook. Mensen komen en gaan, maar tradities blijven bestaan. Half november beginnen de demonstraties in bijna heel Nederland. De grote vraag is of de overheid moet ingrijpen of juist een afstandelijke rol moet innemen, terwijl de discussies verder oplopen.
In 2014 dienden Martin Bosma en Machiel de Graaf (PVV) een initiatiefwetsvoorstel ter bescherming van de culturele traditie van het sinterklaasfeest. Ook wel bekend als de Zwarte Piet-wet. Hierin werd bepaald dat gemeenten alleen mogen meewerken aan sinterklaasvieringen als Zwarte Piet ook echt zwart of donkerbruin is. Het parlement is van oordeel dat deze wet weinig kans maakt, omdat het een maatschappelijke discussie betreft en geen politieke. De overheid hoort zich niet te bemoeien met zaken rondom tradities, aldus Arno Rutte (VVD).
De komende paar maanden gaan we veel meer zien en horen over deze discussie. De oplossing van dit probleem is nog lang niet in zicht. Als we nou eens de zwarte pieten van kleur zouden veranderen, desnoods met roetvegen, dan zijn we ook van dat gezeur af. Zo krijgt iedereen de mogelijkheid om met z’n allen te genieten van het sinterklaasfeest.
